چکیده:
مساله جزا و قوانینجزایی مطلبی نیست که کسی به ضرورت وجود آن اذعان نداشته باشد؛ چراکه جرم و جنایت عمری به درازای عمر بشر دارد و تازمانی که براین عرصه خاکی زندگی میکند، جرم و جنایت نیز قرین با وی خواهد بود. مسلم است که همه ادیان انسانها را به انجام اعمال نیک و پرهیز از محرمات و منکرات دعوت نمودهاند، لیکن درمیان افراد هر جامعهای برای جلب منفعت بیشتر و ... ممکن است نزاع و کشمکش بوجود آید. اینجاست که وجود یک سلسه قوانین و مقررات کیفری حتمی و ضروری است. آنچه در این پژوهش مورد بررسی قرار میگیرد تطبیق و مقایسه مجازاتهای بدنی در قرآن و عهد قدیم است.
It can't be denied that punishment and law are vitally important in people's life. It is clear that all religions invited people to do good deeds and not to do misdeeds. To gain more money، There's a struggle among people in every society. It's here that there's a need to follow rules and regulations. In this study، we want to consider the comparative study of corporal punishments in Quran and the old Testament.
خلاصه ماشینی:
"ربی شمعون بن یوحای میگوید: چه میگوید درآنجا که کوری چشم انسانی دیگر را در آورد یا جاییکه چلاقی دست دیگری را ببرد یا انسانی لنگ پای دیگری را قطع کند؟ دراینجا چگونه میتوان اصل چشم در برابر چشم را اجرا کرد؛ وحالآنکه تورات میگوید: شما را یک حکم خواهد بود، (لاویان، 24 : 22) که بدین معناست که قانون در همه موارد باید یکسان باشد»(کهن، گنجینهای از تلمود، 331-330) قرآن کریم نیز قصاص عضو را پذیرفته است: «وکتبنا علیهم فیها ان النفس بالنفس و العین بالعین و الانف بالانف و الاذن و السن بالسن و الجروح قصاص فمن تصدق به فهو کفاره له ومن لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الظالمون» (المائده/5/45)؛ و (درتورات) بر بنیاسرائیل نوشتیم که نفس را درمقابل نفس قصاص کنند و چشم را درمقابل چشم و بینی را در مقابل بینی و گوش را به گوش و دندان را به دندان و هر زخمی را قصاص خواهد بود.
علاوه براین، ثبوت این احکام را از ذیل آیه «ومن لم یحکم بما أنزل الله» اینگونه میتوان استدلال نمود که که کلمه«من» شامل یهود و غیر آنها میشود و دراین صورت این فراز از آیه دلالت براین دارد که این حکم درشرع ما نیزثابت است اگرچه در تورات نوشته شده چنانکه مرحوم طبرسی در ذیل آیه فرمودهاند: «و هذا الوجه یوجب ان یکون ما تقدم ذکره من الاحکام یجب العمل به فی شریعتنا و ان کان مکتوبا فی التوراه» (طبرسی، مجمع البیان، 200) نکتهای که در تطبیق قصاص عضو درآیین یهود و اسلام وجود دارد این است که قرآنکریم در جنایت براعضا، قصاص را در نظر گرفته ولی با توجه به «باء» مقابله که دلالت بر مساوات میان چیزی که مورد جنایت قرار گرفته با آن چیزی که باید قصاص شود دارد، باید بهگونهای باشدکه در آن« غرر و خطر» وجود نداشته باشد به تعبیردیگر، گوش، بینی، چشم و دندان صحیح در مقابلگوش، بینی، چشمو دندان صحیح بایدقصاص شود نه معیوب درغیراینصورت، قصاص تبدیل به دیه میشود."