چکیده:
سازمان های غیردولتی جهان کنونی علاوه بر اینکه به عنوان نمودی از دموکراسی در جوامع مطرح
م یشوند، به عنوان نهادهای موازی دولت، بخشی از بار اجرایی آن را بر عهده می گیرند. با توجه به
ماهیت مردمی این سازمان ها، آنها ارگان های نظارتی مردم بر فعالیت های دولت در جهت اجرای
خواسته های آنها به شمار می روند. در مقاله حاضر پس از بحث درباره سازمان های غیردولتی، به مفهوم
حقوق بشر و اقدامات بشر دوستانه در جهان امروز پرداخته شده و سپس، جایگاه و نقش سازمان های
بین المللی غیردولتی در ترویج و گسترش اقدامات بشردوستانه در همکاری با سازمان ملل بررسی
میشود.
Non-governmental organizations in world today, while are considered as a
symbol of democracy in different societies, they are also recognized as
competitive institutions before the governments that undertake part of the
executive burden of governments. In regard to the popular nature of these
organizations, they are considered as popular supervising institutions over
governmental activities due to implementing their demands. The article, after
discussion on non-governmental organizations relating to human rights
concept and humanitarian activities in the world today, it has also explained
the place of international non-governmental organizations in promotion and
extension of humanitarian activities along with cooperation with the United
Nations Organization
خلاصه ماشینی:
هر چند نام این نهاد در منشور ملل متحد ذکر نشده ، امـا ماده ٧١ این منـشور، در حـالی کـه بـه وظـایف و اختیـارات «شـورای اقتـصادی و اجتمـاعی سـازمان ملل »٢ می پردازد، نام سازمان های غیردولتی را نیز به عنوان نهادهایی که شورا می تواند از ظرفیـت هـای آنان جهت کسب اطلاعات دست اول و بهینه از وضعیت مناطق مورد نظر خود، اسـتفاده نمایـد، مطـرح می کند.
پ. انجام فعالیت موثر در بیش از یک کشور طبق قطعنامه های شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل بـرای اینکـه سـازمان هـای غیردولتـی بتوانند بین المللی محسوب شوند باید در تعداد قابل توجهی از کشورهای واقع در مناطق مختلـف جهـان فعالیت داشته باشند اتحادیـه انجمنهـای بـین المللـی در سـال ١٩٨٣ ایـن تعـداد را سـه کـشور تعیـین نمود.
(٢٣٣ :١٩٩٧ ,Roger and Vogele) «گروههای بزرگ » مفهوم جدیدی است که در جریان نشست سازمان ملـل در ریـو در سـال ١٩٩٢ بـه منظور ایجاد یکپارچگی میان گروههای اجتماعی و دولت ملتها و «سازمان های بـین الـدولی »در مـورد مسائل مربوط به محیط زیست و توسعه در دستور کار قرار گرفت .
شـورای اقتصادی ، اجتماعی در دهه ٩٠ مدت زیادی بـا مجمـع عمـومی و دبیرخانـه دربـاره مـسئله وارد کـردن سازمان های غیردولتی در ساختار سازمان ملل دست و پنجه نرم کرده و سرانجام در ژوئن ٢٠٠٤ اعضای برجسته دبیرخانه گزارش خود را درمورد جامعه مدنی و روابط سازمان ملل منتـشر کـرد کـه بیـان مـی داشت ، سازمان ملل باید:١) به مشارکت و همکاری بیشتر توجه کند،٢) تکیـه خـود را بـر دولـت هـای بیطرف بگذارد،٣) گفتگوی میان شورای امنیت واین نوع نهادهارا تضمین نمایـد، و ٤) بـا نماینـدگان این سازمان ها ارتباط بیشتری داشته باشد.