چکیده:
در این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی و تاریخی تلاش شده است تا به مسایل مربوط به حضور
ناتو در کشور افغانستان برای ایران پرداخته شود. پس از حادثه 11 سپتامبر 2001 ، آمریکا در راس
نیروهای ائتلاف غرب، افغانستان را اشغال نمود و چندی بعد، پس از تشکیل نیروهای ویژه سازمان ملل
در افغانستان (آیساف)، رهبری آن به ناتو سپرده شد. در زمینه های بسیاری سقوط رژیم طالبان از قدرت
در افغانستان به نفع منافع ملی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران تمام شد، اما به جای آن تهدیدات
جدیدی از سوی آمریکا و ناتو منافع ایران را مورد چالش قرار داد. نتیجه مقاله اینکه حضور ناتو در
افغانستان، به عنوان یکی از کشورهای همسایه که در منطقه پیرامونی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد،
منجر به اتخاذ رویکرد امنیتی غیرتقابلی با غرب از سوی ایران شده است.
The article, by using analytical-descriptive and historical method, deals with
the problems relating to NATO presence in Afghanistan in terms of Iran’s
concern. The United States, after 11, September, 2001 event, by leading a
Western Coalition forces occupied Afghanistan which subsequently was
replaced by UN forces in Afghanistan. While the collapse of Taliban regime in
Afghanistan brought about many benefits in favor of Islamic Republic of Iran’s
national interests and security, however, it led to new threats towards Iran’s
interests from NATO and the United States side. The article concludes that the
presence of NATO in Afghanistan as Iran's neighboring country has led to a
non-aggressive security approach towards the west from Iran’s side.
خلاصه ماشینی:
در این راستا پرسش اصلی پـژوهش عبارت است از اینکه : حضور ناتو در منطقه پیرامونی ایـران چـه تـأثیری بـر رویکـرد امنیتـی جمهـوری اسلامی ایران گذارده است ؟ در پاسخ نیز این فرضیه مطرح شده که : حـضور سـازمان پیمـان آتلانتیـک شمالی (ناتو)، با توجه به عضویت قدرت های بزرگ در این پیمان دفاعی ، در افغانستان به عنوان یکی از کشورهای همسایه که در منطقه پیرامونی جمهوری اسلامی ایـران قـرار دارد منجـر بـه اتخـاذ رویکـرد امنیتی غیر تقابلی از سوی ایران پس از ١١ سپتامبر ٢٠٠١ شده است .
در فرضیه پژوهش آمده بود: «حضور سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، با توجه به عضویت قدرت های بزرگ در این پیمـان دفـاعی ، در افغانـستان بـه عنوان یکی از کشورهای همسایه که در منطقه پیرامونی جمهوری اسـلامی ایـران قـرار دارد منجـر بـه اتخاذ رویکرد امنیتی غیر تقابلی از سوی ایران پس از ١١ سپتامبر ٢٠٠١ شده اسـت .
ناکـامی نیروهـای نـاتو در از بین بردن طالبان و قدرت گیری مجدد طالبان منجر به این شده است که همـان تهدیـدات سـابقی کـه طالبان برای ایران داشته اند آرام آرام و دوباره آشکار شود، جمهوری اسلامی ایران برای مقابلـه بـا ایـن تهدیدات همواره تلاش کرده تا سیاست خارجی خود را بر اساس یک رویکـرد امنیتـی تقـابلی بازدارنـده تنظیم کند، در رویکردهای امنیتی ایران ، امنیت و جایگاه نیروی نظامی توجه بسیاری قرار گرفتـه اسـت .