خلاصه ماشینی:
"انتقال انرژی و امنیت منطقهای در آسیای مرکزی و قفقاز سید ابو الفضل جعفری نژاد (به تصویر صفحه مراجعه شود) عمدهترین عاملی که حوزه دریای خزر را به کانون کشمشهای سیاسی،نظامی و اقتصادی تبدیل میکند،منابع عظیم انرژی و سایر مواد خامی است که حدس زده میشود و در این منطقه وجود دارد،اما کم و کیف آن هنوز به درستی روشن نشده است.
به نظر میرسد که آمریکا برای نفوذ در منطقه نقشه ماهرانه تدارک دیده است؛بدین مضمون که با استفاده از بحران سیاسی اقتصادی منطقه و پیش کشیدن موضوع ذخایر موضوع ذخایر سرشار نفت و ادعای مخالفت روسیه با پیشرفت منطقه،نخست خواسته است که جمهوریهای قفقاز و آسیای مرکزی را در مورد کسب دلارهای نفتی امیدوار سازد.
با آنکه اغلب کارشناسان اقتصادی جهان،مسیر ایران را نزدیکترین و درعینحال ارزانترین و امنترین مسیر انتقال نفت آسیای مرکزی و قفقاز میدانند،اما ایالات متحده در دور نگهداشتن ایران از این طرح اصرار میورزند و همین نشان دهنده رجحان ملاحظات سایسی بر اوکراین و روسیه سبب فعال شدن جنبش جداییخواهی در شبه جزیره کریمه(که تا قبل از زمامداری خروشچف در دهه 06،(قرن بیستم)،در محدوده دولت روسیه قرار داشت)گردیده است.
انگیزه دیگر در این استراتژی،این گمان آمریکایی است که پتانسیلهای جغرافیایی ایران،به عنوان تنها کشور واقع شده میان دو انبار تأمینکننده انرژی قرن بیست و یکم؛یعنی خلیج فارس و دریای خزر، امکان بازی کردن نقش عمده در ژئوپلیتیک جهانی قرن بیست و یکم را در اختیار ایران خواهد گذارد که باید از آن جلوگیری شود تا امنیت جهانی مورد تفسیر ویژه ایالات متحده آمریکا حفظ گردد."