چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی ارتباط جهتگیری مذهبی، خوشبینی و هوش معنوی با سلامت معنوی انجام شد. جامعه آماری، همه مربیان قرآن شهر ری بودند. برای انجام این پژوهش، 120 مربی به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامههای جهتگیری مذهبی، خوشبینی، هوش معنوی و سلامت معنوی را تکمیل کردند. دادهها به روش رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که جهتگیری مذهبی درونی، خوشبینی و هوش معنوی، با سلامت معنوی رابطه مثبت و معنادار داشتند (p<0/01). در یک مدل پیشبین صرفا هوش معنوی، جهتگیری مذهبی درونی و خوشبینی توانستند 59 درصد از واریانس سلامت معنوی را پیشبینی کنند. بنابراین، برای افزایش سلامت معنوی نخست باید به آموزش هوش معنوی، سپس به آموزش جهتگیری مذهبی درونی و در نهایت، به آموزش خوشبینی اقدام کرد.
The present research seeks to investigate the relationship of religious orientation، optimism and spiritual intelligence with spiritual well-being. The statistical universe includes all the instructors of the Quran in Shahr-e- Rey، from among whom 120 were selected randomly. They all completed questionnaires about religious orientation، optimism، spiritual intelligence and spiritual well-being. Stepwise regression was used to analyze the data. The research findings show that internal religious orientation، optimism and spiritual intelligence have a positive and significant relationship with spiritual health (p<0.01). an indicative model shows that only spiritual intelligence، internal religious orientation and optimism can predict %59 percent of the variance of spiritual well-being. Therefore، when we think of promoting well-being، we should first concentrate on achieving spiritual intelligence، then on internal religious orientation and finally on optimism.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به مطالعه پیشینه پژوهشی درباره سلامت معنوی، از متغیرهای مهم و مؤثر در سلامت معنوی می توان جهت گیری مذهبی، خوش بینی و هوش معنوی را نام برد که در این پژوهش به بررسی آنها می پردازیم.
پژوهش های فراوانی نشان داده اند که مذهب دارای یک ارتباط مثبت با سلامت معنوی است و افراد با جهت گیری مذهبی درونی به دین و دینداری، به یک عامل اصلی برای احساس معنا در زندگی رسیده اند.
هنگامی که همه این متغیرها در یک مدل پیش بین همزمان در نظر گرفته شوند، کدام یک آگاهی بیشتری از سلامت معنوی خواهد داد؟ افزون بر این، با توجه به نقش و اهمیت سلامت معنوی مربیان، هدف این پژوهش بررسی ارتباط همزمان جهت گیری مذهبی، خوش بینی و هوش معنوی با سلامت معنوی مربیان است.
01 یافته ها حاکی از آن است که میان جهت گیری مذهبی درونی، خوش بینی و هوش معنوی با سلامت معنوی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.
یافته ها نشان داد میان جهت گیری مذهبی درونی، خوش بینی و هوش معنوی با سلامت معنوی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.
Ebrahimi Koohbanani, SH, & et al, 2013, The Relationship Between Spiritual Intelligence and Emotional Intelligence with Life Satisfaction Among Birjand Gifted Female High School Students,Journal of Social and Behavioral Sciences, v.
P. D, & et al, 2006, Spiritual well-being, religious coping, and the quality of life of African American breast cancer treatment: a pilot study, Department of Nursing, Fayetteville State University, v."