چکیده:
در این تحقیق اثربخشی سیاست های اقتصادی بر اندازهی فقر در ایران طی دورهی ٨٦- ١٣٦٨ با استفاده از مدل دادههای ترکیبی مورد ارزیابی قرار گرفته است . برای این منظور از شاخص سن استفاده شده است . این شاخص اطلاعات مربوط به تعداد افراد فقیر و نحوهی توزیع درآمد و شکاف درآمدی را دربر دارد. بر اساس نتایج این تحقیق در فاصله ی سالهای ١٣٦٨ تا ١٣٨٦ فقر در ایران کاهش یافته است . طی برنامه های اول و دوم توسعه ، اندازهی فقر از نوسانات و شدت بیشتری برخوردار بوده است . با شروع برنامه ی سوم توسعه به تدریج و به طور تقریبی در همه ی مناطق ، میزان فقر کاهش یافته است . تقریبا در تمامی سالها، میزان فقر در مناطقی همچون چهارمحال و بختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، سیستان و بلوچستان بیش از سایر مناطق بوده است ، همچنین میزان فقر در استانهایی مانند تهران، فارس، اصفهان و قم در مقایسه با سایر استانها کمتر بوده است . سیاست های حمایتی، تجاری و بودجه ای طی دورهی مورد مطالعه اثر معنیداری بر کاهش فقر نداشته است ، در حالی که اما سیاست های مالیاتی بر اندازهی فقر اثر معنیدار داشته است .
This Study evaluated the effectiveness of economical policies on poverty from 1999 to 2007 using panel data. For this purpose Sen index has been used. This index includes the information about the number of poor people، how income distributed and incme gap. The findings of this research indicated that poverty has been declined during 1999-2007. During the first and second development programs، poverty was more severe and volatile By launching of the third development program، poverty has been reduced gradually in all areas. Approximatly، during these years، poverty in areas like Charmahal and Bakhtiari، Kohkilouieh and Boyer Ahmad as well as Sistan and Baluchestan was at the highest level، While it was at the lowest level in Tehran، Isfahan and Qom compared to other provinces. The results also showed that protective، trading and budgeting policies had no significan effect on reducing poverty under the studied period، but fisical policies (tax) had significant effect on poverty.
خلاصه ماشینی:
"جدول ١: هفت منطقه ی استانی تقسیم بندی شده در ایران گروه استان ها یک چهارمحال و بختیاری ، کهکیلویه و بویر احمد، ایلام ، سیستان و بلوچستان دو تهران ، فارس ، اصفهان ، فم سه مرکزی ، کرمان ، سمنان ، یزد چهار آذربایجان شرقی ، آذربایجان غربی ، اردبیل ، زنجان ، قزوین پنج گلستان ، مازندران ، گیلان ، خراسان شمالی ، خراسان رضوی ، خراسان جنوبی شش خوزستان ، بوشهر، هرمزگان ، لرستان هفت کرمانشاه ، کردستان ، همدان متغیر وابسته ی شاخص فقر سن و متغیرهای مستقل شامل نرخ بیکاری ، نرخ تورم ، ضریب جینی ، نسبت بودجه ی مناطق به بودجه ی کل کشور، نسبت درآمد مالیاتی به تولید ناخالص داخلی ، نسبت یارانه مصرفی پرداختی به تولید ناخالص داخلی و نسبت مجموع صادرات و واردات به GDP در نظر گرفته شده است .
٥- معرفی مدل و تجزیه و تحلیل نتایج مدل به کار گرفته شده در این تحقیق برای ارزیابی میزان اثرگذاری سیاست های اقتصادی بر اندازه ی فقر در رابطه ی (٤) نشان داده شده است : Sen1bud2Gini3Mx4P5Sub6Tax7UN (4) در رابطه ی فوق Sen بیانگر میزان فقر، Mx معرف باز بودن اقتصاد و نماینده ی سیاست های تجاری می باشد که بر اساس مجموع صادرات و واردات به GDP اندازه گیری می شود.
با مشاهده ی ضریب تخمین زده شده مربوط به نسبت مجموع صادرات و واردات به تولید ناخالص داخلی که مقدار آن برابر با ٠/٣٧٢ و از لحاظ آماری معنی دار می باشد و با توجه به علامت مثبت این متغیر، درخواهیم یافت که رابطه بین Mx به عنوان شاخصی از سیاست های تجاری و اندازه ی فقر مثبت می باشد."