چکیده:
پیشگیری از جرم نخستین گام برای تحقق عدالت کیفری است. فضای سایبر به اقتضای ویژگیهای خاصی که دارد، بسیار مساعد برای پیشگیری وضعی می باشد. رهایی بستر، گمنامی کاربران، آسیب پذیری آماج، دشواری شناسایی بزهکاران، سهولت ارتکاب جرم، گستردگی خسارت، کثرت بزه دیدگان و کم سن بودن اغلب کاربران، ضرورت پیشگیری وضعی از این جرایمرا دو چندان ساخته است.لذا با اعمال شیوه های فنی پیشگیری از جرم می توان تا حد مطلوبی از این جرایم پیشگیری نمود.در این مقاله تلاش شده است تدابیر وضعی مختلف ــبا تکیه بر رهنمودهای 25 گانه کلارک ــدر فضای سایبر تبیین و از این طریق راهکارهایی به منظور کاهش فرصتهای مجرمانه و افزایش خطر ارتکاب جرمارائه شود.روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی تحلیلی بوده است و نتایج آن در قالب راهکارهای لازم جهت پیشگیری وضعی از جرایم سایبر بوده است.
Crime prevention is the first step to establish criminal justice. The cyber space for its specific features is suitable for the situational prevention. The necessity of the situational prevention for cybercrime has been multiplied because of uncontrollable space، unknown computer users، target vulnerability، being difficult to spot crime convicts، ease to commit a crime، extensive loss، traffic density of victims and the most of computer users being under-age. Therefore with applying the technical crime prevention methods we can prevent from these crimes in some extent. This paper tries to determine different situational strategies (with relying on Clarke’s 25 situational crime prevention techniques) and through it propounds strategies to reduce crime opportunities and increase the risk associated with offending. The research method has been descriptive and analytic and the results have been in the form of necessary methods in situational crime prevention from cybercrimes.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، آنچه اخیرا ذهن سیاستگذاران را به خود مشغول داشته است، این است که «سودمندترین تدبیر» در قبال جرایم سایبری چیست؟ رهیافت غیر کیفری با تکیه بر عاملهای وضعی ـ فنی بزهکاری ـ یعنی وضعیتهای پیشجناییـ در صدد است تا از گذر انحراف در فرایند گذار اندیشه به عمل، زمینۀ تحقق فرصتهای ارتکاب جرم را خنثی سازد و از آماج آسیبپذیر محافظت نماید (نجفی ابرندآبادی، 1388: 717).
بحث از آموزش تا آنجا که در راستای تقویت آماج جرم ـ بزهدیدگان احتمالیـ میباشد، ذیل پیشگیری وضعی میگنجد؛ زیرا امر آموزش و اقدامات آگاهیساز میتواند ضمن تقویت آماج جرم، در مسلحسازی و هوشیاری بزهدیدگان احتمالی، نقش کلیدی ایفا نماید؛ برای نمونه، کلارک مثالی را که ذیل راهکار استفاده از مدیریت مکان مطرح میکند، به صراحت به کاربست آموزش برای پیشگیری از بزهدیدگی کارمندان مؤسسه اشاره میکند یا در راهکار نصب تابلوهای هشداردهنده، علاوه بر سلب توجیهها، به دنبال آنیم که با تکیه بر تدابیر آگاهیساز، از ورود بزهدیدگان به موقعیتهای پرخطر پیشگیری کنیم.
لذا با آگاهسازی و هشدارهای لازم نسبت به جرم بودن عمل و میزان مجازات اعمال ارتکابی میتوان تا حد زیادی از ارتکاب جرایم دنیای سایبر، پیشگیری نمود؛ برای نمونه، هر یک از این شبکهها میتوانند در وبگاههای خود بر اساس نوع خدماتی که ارائه میدهند، مخاطبان خود را با خطرها و آسیبهایی که ممکن است متوجه آنها باشد، آشنا کنند."