چکیده:
در این مقاله با مطالعة برخی رویکردهای سیاسی شاعران سمبولیسـت اروپـایی و بازخوانی نحوة تعامل «نیما» با جریانهای روشنفکری زمانـة خـود، بـه دنبـال آن خواهیم بود تا نشان دهیم که جهت گیریهای سیاسـی نیمـا و نـوع رابطـة او بـا ایدئولوژیها و گفتمانهای روشنفکری زمانه ، قرابت فراوانی بـا رویکردهـای کلـی حــاکم بــر اندیشــه و عمــل سمبولیســت هــای اروپــایی دارد. بــه عبــارت دیگــر سمبولیست بودن نیما – البته نه به عنوان تنها مولفـه - تـاثیر فراوانـی بـر نـوع موضع گیریها و انتخابهای سیاسی او داشته است . در این میـان، گفتمـانهـای روشنفکری حاکم بر زمانه و نوع مواجهه نیما با این گفتمانها نیز نقشی تعیـین - کننده در تقویت این جهت گیریها ایفا کرده است .
We study in this article some political approaches of European Symbolist poets and reread Nima’s method of interaction with his time intellectual Currents to show that Nima’s political trends and his relation with intellectual ideologies and discourses of his time has close similarity with dominant approaches found in thought and action of European Symbolists; in other words، Nima’s advocacy of symbolism- not the only factor- has a lot effect on his political trends and decisions. Among these، hegemonic intellectual discourses of his time and his method of facing with these discourses also had determinative role in promoting these trends.
خلاصه ماشینی:
تأثیر سمبولیسم در شیوههای بیانی اندیشه های نیما یوشیج * محمد کمالی زاده ** عباس منوچهری *** حاتم قادری چکیده در این مقاله با مطالعة برخی رویکردهای سیاسی شاعران سمبولیسـت اروپـایی و بازخوانی نحوة تعامل «نیما» با جریانهای روشنفکری زمانـة خـود، بـه دنبـال آن خواهیم بود تا نشان دهیم که جهت گیریهای سیاسـی نیمـا و نـوع رابطـة او بـا ایدئولوژیها و گفتمانهای روشنفکری زمانه ، قرابت فراوانی بـا رویکردهـای کلـی حــاکم بــر اندیشــه و عمــل سمبولیســت هــای اروپــایی دارد.
همچنین مطابق با الگویی کـه اسـکینر در اختیار ما قرار داده است ، مشاهده می شود که با وجود آنکه نیما در فضای روشنفکری حاکم نفس می کشد و متأثر از ایدئولوژی و گفتمان روشنفکری حاکم است ، امـا رسـالت شاعری و جایگاهی که برای خود به عنوان یک شـاعر/پیـامبر قایـل اسـت ، بـه او اجـازه نمی دهد تا همانند برخی دیگر از نویسـندگان و روشـنفکران هـم عصـرش، در چـارچوب روشنفکری حزبی باقی بماند.
آنچه در مقولة داوریها و جهت گیریهای سیاسی برخی از شاعران سمبولیست گفته شد - همانگونه که در ابتدای بحث نیز بـدان اشـاره شـد- نمـی توانـد خـالی از ابهـام و تناقض باشد؛ اما منتقدین بر این نکته - بـا تأکیـد بـر جهـت گیـری کلـی شـاعران ایـن مکتب - اشتراک نظر دارند که در بطن زیباشناسی هر شاعر متعلق بـه سـنت رمانتیـک- سمبولیست ، نوعی دین خصوصی نهفته است ، نوعی دین شاعرانه کـه بـا الزامـات جهـان همگانی و زندگی عمومی ناسازگار است .