چکیده:
پیچیدگیهای نحو و آراء متفاوت نحویان، از نخستین قرنهای انتشار زبان عربی، آموزش نحو را با مشکلاتی مواجه ساخته است، به همین جهت بسیاری از صاحب نظران با طراحی مدلهای نو و تألیف آثار جدید، سعی کردهاند مشکلات آن را برطرف کنند، یکی از این آثار، کتاب «احیاءالنحو» است که در سال 1937م توسط ابراهیم مصطفی، در مصر تألیف گردید. انتشار کتاب در ابتدا جنجالی به پا ساخت و مورد نقد موافقان و مخالفان قرار گرفت، در سال 1938م وزارت فرهنگ مصر به مشاورت طه حسین و جمعی از زبانشناسان، انجمنی تشکیل داد تا آسان سازی نحو و آراء ابراهیم مصطفی مورد بررسی قرار گیرد، پس از آنکه انجمن،آراء ابراهیم مصطفی یعنی کتاب احیاءالنحو را تصدیق کرد، وزارت در صدد تعمیم و توزیع آن در میان کشورهای عربی برآمد تا در این باره از نظر علمای نحوی آن دیار مطلع گردد، دولت عراق، نقد و بررسی این طرح را به شیخ محمد جواد جزائری سپرد، ولیکن گرایشهای حوزوی جزائری به نحو قدیم، موجب شد تا طرح جدید را بکلی به دیده عیب و نقص بنگرد و به دلایل مختلف در برابر هر یک از بندهای آن جواب ردی بدهد و در نتیجه نحوقدیم را بر نحو جدید ترجیح دهد. اما بیشتر انتقادات وی سطحی و جزئیاند، درحالی که طرح انجمن نحو مصری، آموزش نحو را با مدلهای امروزی آموزش یک زبان بیگانه در آمیخته و از وسعت نظر مناسبی نسبت به زبان عربی و چگونگی آموزش آن نیز برخوردار است.
Syntax complexity and various ideas of syntax proponents created challenges to teaching it from first centuries of Arabic language development. therefore، most of scholars attempted to resolve problems planning new models and compilation of new effects. one of them include of Ehyah al-Nahw that is written by Ebrahim Mostafa in 1937. publieation of this book leads to create challenges to opposites and proponents.
In 1938، Egypt culture ministry established committee to simplify Ebrahim Mostafa syntax using consultation of Taha Hossein and some of the linguist’s. after syntax book confirmation، the ministry act to generalize and distribute among Arabic countries. By this related ideas of syntax scholars have been achieved. Iraq government appointed sheikh Mohammad javad jazaeri to evaluate it. But sheikh desire to traditional syntax lead to not attention to this modern plan and rejected it. Then traditional syntax was preferred to modern type. But his critique was superficial. Egypt syntax committee plan combined syntax training that is more extensive than Arabic language and its training.