چکیده:
تحقیق حاضر با هدف مقایسة عوامل استرسزای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن در میان مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. تعداد کل این افراد 170 نفر بود که از میان آنها، با استفاده از جدول مورگان، 117 نفر از طریق نمونهگیری تصادفی نظامدار انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد اشپیل برگر (1984) (با پایایی 905/0 =α) و راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1988) (با پایایی 89/0 =α) استفاده شد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر، شفه و ANOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد گروه کارشناسان ورزشی، در مقایسه با دو گروه دیگر بیشترین میزان عوامل استرسزای شغلی مدیریتی (با میانگین 77/5) را تجربه کردند، اما میزان استرسزایی این عوامل در گروهها متفاوت بود. مهمترین عامل استرسزای شغلی مدیریتی در گروه مدیران ورزش ابهام نقش (با میانگین 35/5)، در گروه کارشناسان ورزش عامل جریان رشد و ارتقاء (با میانگین 84/5) و در گروه مربیان ورزش عامل فناوری مربوط به شغل (با میانگین 41/5) بود. مقایسة راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی در این گروهها نشان داد در میان راهکارها بیشترین میزان استفاده از عامل حمایت اجتماعی با میانگین (32/3) و کمترین میزان استفاده مربوط به عامل تفریح و سرگرمی با میانگین (42/1) بود. نمرة استاندارد T و تطبیق آن با جدول استاندارد موجود نشان داد هر سه گروه در سطح متوسط از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند، اما میزان استفاده از این راهکارها در گروهها متفاوت بود. سطح معنیداری بهدستآمده از آزمون ANOVA نشان داد بین میزان استرس شغلی مدیریتی تفاوت معنیداری در بین سه گروه وجود نداشت (18/0 p=)، ولی در میزان استفاده از راهکارهای مدیریتی مواجهه با استرس شغلی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0p= ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه (0148/0 p =) نشان داد تفاوت موجود در راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی میان کارشناسان و مربیان بود. همچنین میانگین نمرات مدیران ورزش نشان داد این گروه، در مقایسه با دو گروه دیگر در سطح بالاتری از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند.
خلاصه ماشینی:
"ایرا 5 (2009) با بررسی راهکارهای مواجهه با استرس شغلی در میان مدیران ورزشی بخش مرکزی شمال ایالات متحده به این نتیجه رسید که حمایت اجتماعی بهعنوان نوعی راهکار مواجهه با Gillespie, Walsh , Winefield, Dua and Stough Teo and Waters McCue, Sachs Edimansyah, Rusli, and Naing Ira استرس شغلی بیشترین استفاده را در میان مدیران ورزشی داشت که با نتایج تحقیق گلیگان 1 (1982) و گولر 2 (1992) همسو بود.
میانگین کل و میانگین عوامل استرسزای شغلی مدیریتی مدیران، مربیان و کارشناسان ورزش شرکت ملی نفت ایران عاملها گروهها ابهام نقش تضاد نقش فشار بیشینة حجم کار فشار بیشینة کیفیت و حساسیت کار جریان رشد و ارتقاء مسئولیت پاسخگویی در مقابل عملکرد کارکنان فشار زمان فناوری مربوط به شغل میانگین کل مدیران میانگین 35/5 71/4 60/4 29/4 91/4 13/4 14/5 22/4 67/4 انحراف استاندارد 47/2 70/1 56/1 89/1 97/1 97/4 94/1 56/1 35/1 کارشناسان میانگین انحراف استاندارد 77/5 52/1 18/5 08/2 87/4 53/2 70/4 34/2 84/5 96/1 61/5 15/2 82/4 85/1 26/5 37/1 77/5 52/1 مربیان میانگین انحراف استاندارد 25/5 33/2 79/4 72/1 92/4 16/2 00/5 01/2 03/5 25/2 19/4 63/2 48/4 06/2 41/5 09/2 88/4 58/1 در بخش اولویتبندی میزان استفاده از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی در میان گروهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر 1 استفاده شد.
سطح معنیداری بهدست آمده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر در هر سه گروه نشان داد اختلاف بین میانگینهای راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی (تفریح و سرگرمی، خودپایی، حمایت اجتماعی و مهارتهای مواجهة عقلایی/شناختی) معنیدار است و در نتیجه، میتوان این میانگینها را بر اساس اولویت رتبهبندی کرد."