چکیده:
هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر دست کاری حس بینایی حین تمرین راه رفتن بر تعادل کارکردی و پارامترهای کینماتیکی منتخب گامبرداری زنان سالمند بود. به این منظور، ١٦ زن سالمند در دسترس و واجد شرایط با دامنه ی سنی ٦٥-٧٥ سال (٤/٢٣±٧٠/٠٦ سال) انتخاب و به روش تصادفی ساده به ٢ گروه ٨ نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی تمرین راه رفتن معمولی را به مدت ١٢ هفته و هفته ای ٣ جلسه انجام دادند که شامل راه رفتن در شرایط محدود شدهی قسمت پایین میدان بینایی بود. برای سنجش تعادل کارکردی از آزمون برگ و از دستگاه تجزیه و تحلیل گامبرداری زبریس برای اندازهگیری اطلاعات کینماتیکی گامبرداری آزمودنیها استفاده شد. برای مقایسه ی درونگروهی، نمرات پیش آزمون و پس آزمون از آزمون آماری t همبسته و برای مقایسه ی بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تمرین راه رفتن معمولی در شرایط دست کاری شدهی حس بینایی بر برخی پارامترهای کینماتیکی راه رفتن سالمندان، یعنی طول گام، سرعت گامبرداری و درصد تغییر پذیری سرعت گامبرداری تاثیر معنیداری داشت (٠/٠٥ ). مقایسه ی بین گروهی در پس آزمون نشان داد که تفاوت معنیداری بین میانگین نمرات گروه تجربی و کنترل در طول گام و سرعت گامبرداری به نفع گروه تجربی وجود داشت (٠/٠٥ ). اما تفاوتهای بین گروهی و درونگروهی در نتایج آزمون تعادل کارکردی دیده نشد (٠/٠٥ ). نتیجه اینکه محدودسازی قسمت پایین میدان بینایی حین تمرین راه رفتن سالمندان زن میتواند موجب بهبود برخی پارامترهای مرتبط با تعادل گامبرداری آنان شود. کاهش وابستگی به اطلاعات بینایی، بهبود توانایی استفاده از حواس جایگزین مانند حس پیکری و دهلیزی میتواند از دلایل احتمالی بهبود پارامترهای گامبرداری باشد.
خلاصه ماشینی:
نتایج تحقیق نشان داد که تمرین راه رفتن معمولی در شرایط دست کاری شدهی حس بینایی بر برخی پارامترهای کینماتیکی راه رفتن سالمندان، یعنی طول گام، سرعت گامبرداری و درصد تغییر پذیری سرعت گامبرداری تأثیر معنیداری داشت (٠/٠٥ ).
نتیجه اینکه محدودسازی قسمت پایین میدان بینایی حین تمرین راه رفتن سالمندان زن میتواند موجب بهبود برخی پارامترهای مرتبط با تعادل گامبرداری آنان شود.
مرور ادبیات تحقیق نشان میدهد که اغلب مطالعات انجام شده در خصوص تعادل پویای سالمندان حین راهرفتن ، تنها در یک آزمایش به بررسی نقش اطلاعات حسی در گامبرداری سالمندان و مقایسه ی آن با جوانان پرداخته اند (٢٩-٢٧).
H. (1997) The effect of strength and endurance training on gait, balance, fall risk, and health services use in community- living older adults.
A water- based training program that include perturbation exercises to improve stepping responses in older adults: study protocol for a randomized controlled cross-over trial.
The effect of a 12-week dynamic resistance strength training program on gait velocity and balance of older adults.
Sensory- specific balance training in older adults: effect on proprioceptive reintegration and cognitive demands.
H. (1994) Multisensory training of standing balance in older adults: I.
Adaptive Changes in Gait of Older and Younger Adults as Responses to Challenges to Dynamic Balance.
Does fear of falling influence spatial and temporal gait parameters in elderly persons beyond changes associated with normal aging?
Gait Variability in Community-Dwelling Older Adults, Journal of the American Geriatrics Society, Vol 49 Issue 12,pp.
Gait changes in older adults: predictors of falls or indicators of fear.