چکیده:
هدف این پژوهش بررسی میزان، نوع، علل و انگیزههای مصرف مکملهای غذایی در ورزشکاران ایرانی شرکت کننده در بازیهای المپیک 2012 لندن بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود. ورزشکاران ایرانی (تعداد= 42) شرکت کننده در بازیهای المپیک 2012 لندن در تحقیق حاضر شرکت کردند. جهت گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه (پرسشنامه استاندارد زمینهیابی مکملهای ورزشی دارای 4 مقیاس و پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. تمامی تحلیلها توسط نرم افزارهای SPSS نسخه 16 و AMOS انجام گرفت. جهت تعیین شاخصهای نکویی برازش، از خی دو، NFI و RMSEA استفاده شد. اصلیترین منبع پیشنهاد دهنده در بین ورزشکاران المپیکی ایران برای مصرف مکمل، متخصص تغذیه (43%) بود. مهمترین دلایل مصرف مکمل از دیدگاه ورزشکاران افزایش سرعت و چابکی (48%) و افزایش قدرت و توان (47%) گزارش شد. بیشترین مکملهای مصرفی در ورزشکاران ب کمپلکس (92%) بود. برخلاف مطالعات قبلی، هنجارهای ذهنی قوی ترین شاخص پیشبین بود (β= 0/91) در حالی که نگرشها با (β= 0/23) دومین شاخص پیشبین و کنترل رفتاری ادراک شده با (β= 0/13) ضعیفترین شاخص پیشبین بودند. عدم تاثیر گذاری در کنترل رفتاری ادراک شده با مطالعات قبلی همخوانی دارد اما این تاثیر گذاری در نگرشها مبهم است، زیرا اعتقاد بر این است که نیت رفتاری قویا از طریق پذیرش هنجار (نه نگرشها به سمت مکمل) کنترل میشود. این یافتهها نشان میدهند در بین ورزشکاران المپیکی ایران، هنجارهای ذهنی هنگام شکل گیری نیت رفتاری برای مصرف مکملهای غذایی احتمالا اهمیت بیشتری دارد.
خلاصه ماشینی:
"دیبل 1 و همکاران در تحقیقات خود نشان داده اند افزایش مشاهده شده در حجم عضله تحت تاثیر تمرینات مقاومتی ممکن است در بهبود قدرت عضلانی و تحریک پذیری مهم باشد (1).
نتایج اطلاعات مربوط به قدرت عضله چهار سر رانی پای راست و چپ بیماران گروه کنترل و تجربی درشکل های 1 و2 نشان داده شده است.
قدرت عضله دوقلو پای چپ (Nm) بحث و نتیجه گیری هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی و تعادلی بر عملکرد عضلانی-اسکلتی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود.
در تحقیق هیرچ 1 و همکاران (2003) به دنبال 4 هفته تمرینات مقاومتی و تعادلی، افزایش معناداری به میزان 52 درصد در مقایسه با قبل از برنامه تمرینی در قدرت عضلات چهار سر ران، همسترینگ و دوقلوی بیماران پارکینسون مشاهده شد (17).
دیبل و همکاران (2006) تاثیر 12 هفته برنامه تمرین مقاومتی شدید را با استفاده از تمرینات اکسنتریک عضله چهارسر ران بر روی بیماران پارکینسون ارزیابی کرده و گزارش دادند که تغییر معناداری در حجم عضلانی، نیروی تولیدی و عملکرد حرکتی عضله چهارسر ران ایجاد شد (1).
در تحقیقات بعدی می توان تاثیر برنامه مقاومتی پژوهش حاضر را به صورت اختصاصی بر روی عضلات پایین تنه بیماران ارزیابی کرد تا شاید بتوان قدرت تمامی عضلات از جمله عضله دوقلو را بهبود قابل توجهی داد.
با این حال پدرسن 4 و همکاران (1990) که از نوارهای لاستیکی استفاده کردند نتوانستند Hirsch Toole Fisher Pedersen بهبود معناداری را در قدرت عضلانی بیماران پارکینسون به دست آورند (20).
P. and LaStayo PC High-intensity resistance training amplifies muscle hypertrophy and functional gains in persons with Parkinson's disease."