چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر حاد شیوه ارائه فعالیت مقاومتی بر هورمون های ویسفاتین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن انجام گرفت. 15 مرد جوان (میانگین سن 2/1±3/21 سال وBMI 8/1±9/27kg/m2) به صورت هدفمند انتخاب شدند و دو جلسه فعالیت مقاومتی را تکمیل کردند. آزمودنیها فعالیت مقاومتی را با دو نوع ارائه گوناگون پروتکل الف (از عضلات بزرگ به کوچک شامل: پرس سینه، پرس پا، سیم کش زیر بغل، سرشانه هالتر، جلو بازو، پشت بازو) و پروتکل ب (از عضلات کوچک به بزرگ: عکس ترتیب حرکات پروتکل الف) با شدت 85% یک تکرار بیشینه انجام دادند. برای این منظور در جلسه اول و به صورت تصادفی هفت نفر از آزمودنی ها پروتکل الف (از عضلات بزرگ به کوچک) و مابقی (هشت نفر) پروتکل ب (از عضلات کوچک به بزرگ) را انجام دادند. استراحت برای هر نوبت یک دقیقه و برای هر حرکت دو دقیقه در نظر گرفته شد. یک هفته بعد، جلسه دوم فعالیت مقاومتی همانند جلسه اول اجرا شد؛ با این تفاوت که فعالیت مقاومتی برای آزمودنی های الف و ب جا به جا شد. در هر یک از پروتکل ها، خون گیری قبل از فعالیت، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت انجام گرفت. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر حاکی از آن بود که غلظت ویسفاتین سرم در هر دو پروتکل الف (P
خلاصه ماشینی:
"اگرچه پاسخ ویسفاتین به فعالیت های مقاومتی مزمن (18،19) و حاد (20) در چند مطالعه بررسی شده است، اما، در مورد این موضوع که دستکاری در شیوه ارائه حرکات مقاومتی چه تأثیری میتواند بر ترشح هورمون های وابسته به اشتها و به خصوص ویسفاتین داشته باشد، هیچ سندی موجود نیست.
در این خصوص طهماسبی و همکاران (1391) اظهار داشتند یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای حاد به دلیل افزایش مقادیر اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10 باعث افزایش مقاومت به انسولین در مردان سالم شده است (32).
در پژوهش حاضر نیز به دلیل ناشتایی طولانی مدت آزمودنیها و نیز شدت نسبتا بالای فعالیت، احتمال دارد که افزایش اینترلوکین-6 در واقع پاسخی در جهت تحریک کبد برای رهایش گلوکز بوده و در کل ترکیبی از عوامل هورمونی- التهابی موجب افزایش مقاومت به انسولین بلافاصله پس از فعالیت شده باشد.
در کل یافته های حاضر بیانگر آن است که فعالیت مقاومتی حاد، فارغ از شیوه انجام حرکات (بزرگی یا کوچکی عضلات مورد استفاده در ابتدای فعالیت) باعث افزایش سرمی هورمون های ویسفاتین، انسولین و هم چنین شاخص مقاومت انسولین بلافاصله پس از فعالیت می شود.
Reduced plasma visfatin/pre-B cell colony-enhancing factor in obesity is not related to insulin resistance in humans.
Aerobic exercise training-induced decrease in plasma visfatin and insulin resistance in obese female adolescents.
The Effect of Aerobic Exercise on Plasma Visfatin and Glycemic Control in Type 2 Diabetic Men Treated with Metformin."