چکیده:
نوشتار پیش رو به این پرسش پاسخ میدهد که چه نیازی به توسل است و توسل چه آثار و فوایدی دارد؛ در حالی که خدا از رگ گردن به ما نزدیکتر است: «نحن اقرب الیه من حبل الورید»؛ خدایی که میتواند در یک لحظه تمام نیازهای انسان را برآورده سازد. در این بررسی روشن میشود که اگر توسل با شرایطی باشد که در قرآن و سنت آمده، موجب تقرب به خدا، جلب آثار معنوی و آمرزش گناه میشود، که منکران توسل از آن محروماند. طرح اینگونه پرسشها به دلیل غفلت از اهمیت و فواید توسل است. از اینرو در این نوشتار برخی آثار و فواید توسل را بیان میکنیم.
خلاصه ماشینی:
از اینرو در برخی احادیث قدسی آمده است که بنده ما هر گاه با انجام دادن واجبات و مستحبات و ترک محرمات به ما نزدیک شود، به مقامی میرسد که هر چه از ما خواست، به او میدهیم و اراده و دیده او، اراده و دیده ما میشود: ما تحبب إلی عبدی بشی أحب إلی مما افترضته علیه و انه لیتحبب إلی بالنافلة حتی أحبه فإذا أحببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده التی یبطش به و رجله التی یمشی بها، اذا دعانی أجبته، و إذا سألنی أعطیته؛ 2 بهترین چیزی که بنده من با آن در پیشگاه من محبوبیت مییابد، به جای آوردن واجبات است و شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، دعای کمیل.
3. رشد و تعالی معنوی و بهرهگیری از فیوضات الهی بیشتر افراد در مشکلات زندگی به دلیل ناتوانی در رفع آن، به نیروی بالاتر از خود متوسل میشوند؛ چنانکه در عبادات و ارتباط خود با خدا نیز به بالاتر از امور دنیوی نمیاندیشند؛ در حالی که هدف از توسل فقط رفع برخی مشکلات و نیازهای دنیوی نیست، بلکه در توسل اهداف عالیتری وجود دارد که انسانهای عارف و اهل معرفت در پی آن هستند و آن بهرهگیری از فیوضات الهی و رشد و تعالی معنوی است و دستیابی به این هدف بزرگ از راه تقوا و باور صحیح امکانپذیر است.
اما درباره وسیله قرار دادن پیامبران و اولیای الهی نه فقط دلیلی بر خارج کردن از آیه نیست بلکه دلیل بر مشروعیت و رجحان آن وجود دارد که در جای خود ثابت شده است.