چکیده:
تحقیقات نشان می دهد مادران شاغل باید نزدیک به دوبرابر مادران غیرشاغل در هر روز وقت صرف کنند تا بتوانند هم وظیفه مادری و همسری خود را انجام دهند و هم از عهده مسئولیت شغلی خود برآیند که این موجب کاهش توانایی، بی حوصلگی و خستگی بیش از حد آنها می شود. اسلام با اشتغال زنان در بیرون از خانه مخالفتی ندارد؛ به شرط آنکه، سلامت اخلاقی آنان به خطر نیفتد، حرمت و عفت آنان در معرض آسیب و خطر قرار نگیرد و کیان خانواده آسیب نبیند. در مقابل، فمینیسم با روانه ساختن بی رویه زنان به بازار کار، به محیط خانه که بهترین محیط هنرنمایی زن و مهم ترین ابزار زن برای مشارکت اجتماعی و تاثیرگذاری بر اعضای خانواده است، آسیب های جدی وارد کرده است. در این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته، دیدگاه های اسلام و فمینیسم در موضوع اشتغال زنان با هم مقایسه شده و سپس چالش های اخلاقی این امر برای خانواده از دیدگاه فمینیسم و راهکارهای اسلام در این زمینه بررسی شده است.
Studies show that employed mothers have to spend times twice the unemployed ones each day to be able to fulfill both their maternal and conjugal duties as well as their occupational responsibility which will cause decrease of their ability and excessive boredom and fatigue. Islam is not opposed to employment of women out of house provided that their ethical health, sanctity and chastity will not be damaged or jeopardized and the foundation of the family remains unaffected. On the contrary, by sending women excessively to the labor market, feminism has made serious damages to home environment which is the best atmosphere for revealing women’s functions and the most important way for women to have social participation and to have effects on the family members. Having an analytico-descriptive method in this study, Islam and feminism viewpoints about women’s employment are compared and then, the related ethical challenges for family are investigated from feminism’s viewpoint and Islam’s solutions are discussed subsequently.
خلاصه ماشینی:
ایجاد روحیه تقابل بین همسران (از بین رفتن تحکیم خانواده) برای تحکیم اساس خانواده باید بهگونهای سیاستگذاری شود که نظم خانواده پابرجا بماند؛ زیرا اگر زن در اداره و تأمین مالی خانواده، احساس استقلال یا برابری با مرد داشته باشد و مرد، خانه را محل آرامش و رأفت و عطوفت نیابد، ناخواسته روحیه تقابل، استغنا و طغیان بروز میکند و قاعده: «و جعل بینکم مودة و رحمة؛ و در بین شما دوستی و رحمت قرار داد» (روم / 21) به دو نیروی برابر و متقابل تبدیل میشود و نهتنها عطوفت و مهر، این مجموعه را به هم پیوند نمیدهد، که گاهی زمینه دافعه نیز فراهم میشود.
پرهیز از زندگی تجملی باید به زنان یادآوری کرد که در زندگی مشترک خانواده، دو انسان از بیگانگی به یگانگی رسیدهاند و محال است که در زندگی مشترک، همه توقعات و انتظارات برآورده شود؛ بهویژه اینکه که سطح توقعات انسان به اندازه خود انسان میتواند نامحدود باشد و اگر او گرفتار حرص، تبذیر و اسراف شود، هیچچیزی او را اشباع نمیکند و پیوسته به فکر زرق و برق، تجملات و تشریفات و عوض کردن مد و تغییر رنگ و مدل ماشین، خانه، فرش، لباس، جواهرات، ظروف و کالاهای تزئیناتی خواهد بود و این راهی است که هرگز پایان ندارد و با چنین شیوه تنوعطلبانهای، هیچگاه زن از شوهر خود سپاسگزار نخواهد بود و در هر فرصتی همچون آتشفشان خشمگین، گلایهها و اعتراضها و انتقادها را فوران خواهد کرد و آن مقدار زمینهای را که برای آسایش و آرامش و ارتباط روحی و معنوی وجود دارد، به نابودی خواهد کشاند.