چکیده:
کرامت موهبتی است که از منظر قرآن مجید در بین مخلوقات ظاهری خداوند تنها مخصوص آدمی است و هیچ موجود زمینی دیگری به این شرافت توصیف نشده است. در قرآن کریم به دو صورت از کرامت انسانی یاد شده است که نوع تفسیر ما در مواجهه با این دو، مبنایی است برای سایر رفتارها و تصمیمگیریها جهت برخورد با نوع انسانی و به تبع آن شهروندان جامعه اسلامی. آنچه که این مقاله با برگرفتن نگاه تفسیری و روش هرمنوتیک به آن میپردازد، تجزیه و تحلیل آیاتی است که بحث کرامت انسانی را در خود جای دادهاند. نگارندگان در نهایت به این نتیجه رسیدهاند که کرامت یک حق سلب نشدنی در وجود انسان است که با توجه به افاضه عقل به این وجود و دمیده شدن روح الهی در کالبدش به او اعطا شده است. البته خود انسان میتواند این ارزش ذاتی خود را نادیده بگیرد. این رویکرد به کرامت انسانی الزاماتی را در حوزه سیاسی ـ اجتماعی ایجاب میکند که هم به شهروندان مربوط میشود و هم به نظام سیاسی.
As God-given asset, dignity is devoted to human being only and none
of other terrestrial creatures are so characterized. Based on Holy Quran,
human dignity is divided into two kinds the quality of our interpretation of
which is the base for our other behaviors, decision making and programs
in treatment with Humans and consequently civilians in Islamic society.
Possessing an interpretive outlook and hermeneutics method to human
dignity oriented verses, authors ultimately conclude that dignity is an
inalienable human right that stems from God-given reason and soul in
the human being body. Of course, human beings are free to neglect this
essential advantage. The approach provides some sociopolitical-related
constraints to both civilians and political system.