بانی فراموش شده مقاله

"رابعا-چرا ارادهء خدا با وجود حقانیت شیعه تا آن حدی که گفته‌اند،اینقدر به تأخیر افتاده بود؟تا زمان صفویه جز در چند مورد از دولتهای شیعه‌ مذهب،و چه بسا خارج از ایران،خطبه به نام‌ امامان شیعه،علی الخصوص دوازده امام خوانده‌ نشده بود،تا اینکه شاه اسماعیل برای اولین بار در تبریز(907)به امام جمعهء وقت دستور داد خطبه‌ به نام آنان بخواند و سپس به او گفت در خطبه‌های‌ خود اعلام کند که مذهب رسمی ایران از این بعد شیعهء اثنی عشری است و اگر کسی آن را نپذیرد، در نهایت از دم تیغ گذرانده خواهد شد. حتی تراشیدن شاعران، محققان و نویسندگان و حکومتهای شیعه مذهب‌ از ثمرات همین دولت صفوی بود،چرا که در ابات حقانیت مذهب شیعه بقدری تلاش و مبالغه‌ نمودند که کار به افراط کشید و برای عده‌ای از صاحب نظران امر مشتبه شد و از روی احساس و عقیده بدون سند و مدرک هر نقلی قولی را در شیعه‌ بودن فلان شاعر یا مؤلف و محقق می‌پذیرفتند و می‌خواستند گذشته را اینگونه جبران کنند(مانند شیعه بودن فردوسی،سعدی،حافظ حتی حاکم‌ نیشابوری و محمد بن جریر طبری و یا فخر رازی‌ و جامی،با این عنوان که این بزرگان با تمسک به‌ «تقیه»از اظهار مذهب خود خودداری‌ می‌کردند). مقصود این نیست که بگوییم پیش از صفویه‌ عالم و شاعر و دانشمند و نویسنده شیعی مذهب‌ نبوده،بلکه هدف این است که به وجود همان‌ شاعران و علما از طرق تشکیل دولت صفوی پی‌ بردیم و آثار و تألیفات آنان را از زیر خاکها و گمنامیها در آوردیم و علم و دانش چندین ساله آن‌ بزرگان را به رخ جهانیان کشیدیم و به خود بالیدیم‌ و افتخار کردیم."