چکیده:
بیماری ایدز یکی از امراض شایع قرن ماست . خوشبختانه شیوه محدود انتقال آن سبب شده است که بتوان با اتخاذ روش های پیشگیرانه آن را کنترل نمود. از اینرو انتقال ویروس عامل ایدز به دیگران نیز جرم به شمار میآید. سوال این است که آیا میتوان انتقال وسیع ایدز در جامعه را مصداق محاربه و افساد فی الارض به شمار آورد؟ ظاهر ادله ، موید این برداشت نیست ؛ چه آنکه غالب فقها شرط تجرید السلاح را برای تحقق محاربه الزامی میدانند. با این وجود، به عقیده ما میتوان با ارایه تفسیری جدید از آیه محاربه و بررسی منطقی و گام به گام آرای فقها به نظر مخالف با مشهور فقها نیز رسید.
خلاصه ماشینی:
"٢. محاربه و افساد فی الارض شاید نتوان انتقال عفونت HIV را در حالت عادی مصداق عمل «محاربه » یا «افساد ̼ الارض » به شمار آورد، اما فرضیه ای که ما در ذهن داریم ، مربوط به جایی است که فرد یا گروهی، با شیوع و پخش وسیع آلات و ادوات آلوده به ایدز در سطح جامعه ، سعی در فلج نمودن و ابتلای مملکت بدین بیماری مهلک داشته و هدفی چون اخلال در امنیت عمومی و جامعه اسلامی را در سر میپرورانند.
٢. تحلیل حقوقی با عنایت به مطالب مطرح شده در تحقیقات فقهی ، به نظر میرسد، آنچه که عنصر اصلی جرم «محاربه » به شمار میآید، «دست بردن به سلاح » نیست تا مجبور باشیم چنین تفسیر موسعی را از قید مزبور در ماده به دست دهیم ، بلکه شرط اساسی تحقق «محاربه »، اقدام به اعمالی است که به قصد بر هم زدن امنیت و مقابله با حکومت اسلامی صورت پذیرفته و یا آنکه در عمل چنین نتیجه ای را به دنبال داشته باشد.
در لسان فقها، از چنین قصدی تحت عنوان «سعی در ایجاد فساد» یاد میشود و بر همین اساس ، طبق نظر فقهایی که ذکر برهنه نمودن سلاح را برای تحقق جرم «محاربه » از باب مثال و نمونه میدانند، ملاک اصلی برای مجازات های مذکور در آیه «محاربه »، سعی در ایجاد فساد در جامعه محسوب می شود و طبعا فساد نیز از لحاظ میزان تاثیر سویی که بر جامعه میگذارد، دارای درجات متفاوتی خواهد بود که عنوان «ویسعون فی الارض فسادا» شامل همه آن ها خواهد شد."