چکیده:
هرات در عصر تیموریان، به ویژه در دو مقطع طولانی زمامداری شاهرخ و حسین بایقرا، از رونق قابل توجهی در عرصۀ فرهنگ و هنر برخوردار بود. حیات فرهنگی هرات در دورۀ طولانی حکومت شاهرخ، تحتتأثیر عوامل و مؤلفههای مختلفی قرار داشت که در این مقاله با دستهبندی آنها به چهار مؤلفۀ شریعتگرایی، گسترش زبان فارسی، ایران محوری و تصوف، به تحلیل و بررسی هر یک از این عوامل و ویژگیها و حامیان آنها، به ویژه شخص شاهرخ و فرزندش بایسنغر میرزا، پرداخته شده است.
Herāt experienced a considerable boom of culture and art during the reign of Timurids، especially during the long reign of Shāhrokh and Hossein Bāyqārā. Herāt’s cultural life had been influenced by several factors and issues which are going to be categorized in four classes of: promotion of Shari'a، Persian language expansion، Iranian-based thoughts، and mysticism to be analyzed beside the character of their patrons، especially Shāhrokh and his son Bysonqor Mirza.
خلاصه ماشینی:
"این رونق و شکوفایی که در منابع گوناگون مورد تأیید واقع شده است ، در درون خود از طرز تفکر و آرمان های یک سو و هم جهتی تشکیل نشده بود؛ البته ، قلمرو تیموری تنها به هرات منحصر نبود و مراکزی چون شیراز و سمرقند و در مقطع کوتاهی اصفهان هم شاهد پیدایش و نضج حرکت های فرهنگی و هنری بود که در آنها هم می شد رگه هایی از آن چه را که در مرکز جریان داشت ملاحظه کرد.
٩٢) و این در حالی است که در کمتر از یک قرن پیش ، ابن خلدون در اثر مشهور خود با عنوان «مقدمه » به فضل و دقت نسخه نویسان شرق جهان اسلام در قیاس با همتایان خود در مغرب اسلامی اذعان دارد (ابن خلدون ، ج ٢، ص ٨٥٤) ١٣جایگاه فردوسی و شاهنامه در عصر شاهرخ آگاهی فردوسی از فرهنگ و تاریخ و تمدن گذشتۀ ایران و دلبستگی خردمندانه و شگرف وی به ایران و سرنوشت مردم آن ، این معلم فرهنگ ما را در موقعیتی قرار می دهد که با آزادگی و جوانمردی تمام ، داستان هایی را که از گذشتگان به وی رسیده است ، روایت میکند؛ بنابراین ، با توجه به اصل اصالت وطن و قدسی بودن ایران برای ایرانیان ، به طرح این قضیه می پردازد که ایرانی باید چه سرشت و خلق و خویی داشته باشد."