چکیده:
ترابری دریایی هنوز در زیر سایه پیمانهای بینالمللی، موافقتنامههای دوجانبه و حتی قوانین ملی، احساس امنیت نمیکند. پیمانهای جهانی و بینالمللی نیاز به بستری دارد که همه کشورهای دارای مرز دریایی و حتی دیگر کشورها به آنها پیوسته و مفادش را به اجرا بگذارند که چنین بستری فراهم نیست. اقدام تأمینی دریایی به تدابیر باشتاب برای دفع تهدید یا خطر و گاه برای ایجاد التزام عملی برای طرف دیگر گفته میشود. این اقدام میتواند از دو جایگاه حقوقی و نظامی بررسی شود. جایگاه حقوقی اقدام تأمینی به اعمال موردهای پیشبینیشده در قانون در قبال متصدیان ترابری دریایی، کشتیها، کالا و مسافر گفته میشود که طبیعت کیفری و ماهیت جبران زیان نداشته و تنها برای دفع خطر یا ایجاد التزام و به طور ویژه در گستره دریایی مربوط به حاکمیت سرزمینی انجام میشود.
With a lot of international treaties and bilateral agreements and national legislation، marine transportation is still not secured. In order to achieve successful record، those international treaties require a proper bed at which all member states should delineate their borders and join those treaties; but this is not the case at present.
Marine safeguarding measures are of those quick responses to coupe the threats and dangers that sometimes push a given party to comply with the relevant obligations. These measures can be discussed either through legal or a military view. Marine safeguarding measures include actions established according to the law and is implemented on responsible authorities، ships، passengers and commodities that lack a criminal nature and they are done just to coupe a threat or make compliance with the relevant obligations in the area of territorial sea.
خلاصه ماشینی:
جایگاه حقوقی اقدام تأمینی به اعمال موردهای پیش بینیشـده در قـانون در قبال متصدیان ترابری دریایی، کشتیها، کالا و مسافر گفتـه مـیشـود کـه طبیعـت کیفری و ماهیت جبران زیان نداشته و تنها برای دفع خطر یا ایجـاد التـزام و بـه طـور ویژه در گستره دریایی مربوط به حاکمیت سرزمینی انجام میشود.
دریا، کشتی، ترابری دریایی، متصدی حمل ونقل ، امنیت ترابـری دریـایی، اقدام تأمینی کلیدواژه ها: * همکار پژوهشی پژوهشکده مطالعات راهبردی ** کارشناس ارشد حقوق شرکت های تجاری فصلنامه مطالعات راهبردی سال هجدهم شماره دوم تابستان ١٣٩٤ شماره مسلسل ٦٨ مقدمه درگیری نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بـا دزدان دریـایی در خلـیج عـدن بـرای پاسداری از ترابـری تجـاری دریـایی، در چنـدین نوبـت از جملـه در مـرداد ٩٤ و گریزانـدن کشتیهای دزدان دریایی از دو کشتی تجاری ایرانی از یک سو و بازداشت کشتیهـای تجـاری برخی شرکت های خارجی در خلیج فارس از سوی نیروی دریایی سپاه برای اعاده حق شـاکیان ایرانی از سوی دیگر، دو واکنش از دو جنس گوناگون است که در سال هـای کنـونی در سـپهر دریا انجامیده و چالش امنیت ترابری دریایی و شیوه های پاسداشت آن را پیش کشیده است .
با این حال ، جایگاه امنیـت ترابـری دریایی ایران را تنها تحریم های بین المللی تعیین نمیکند، بلکه میـزان بهـره وری ایـران از ترابـری دریایی، جایگاه جغرافیایی ایران و دریاهایی کـه بـه آن هـا راه دارد و نیـز شـیوه تعامـل ایـران بـا کشورهای منطقه و نظام بین الملل ، بیانگر آن است که وضعیت امنیت ترابری دریایی ایران پیش از هر چیز باید با راهبردهای حقوقی سنجیده شود.