چکیده:
یکی از شاخص های پیشرفت فرهنگی ، میزان اشتغال زنان است . با توجه به جواز اشتغال زنان و اینکه اشتغال مستلزم خروج از منزل است ، این مقاله ضمن آسیب شناسی اشتغال زنان در صدد تبیین وضعیت مطلوب اشتغال زنان با رویکرد پیشرفت فرهنگی منطبق با عرف و ارزش های دینی جامعه و با هدف رسیدن به حیات طیبه است تا تعارض موجود میان اشتغال زنان و وظایف مادری و همسری را مورد بررسی قرار دهد. در شرایط کنونی جامعه ، اشتغال زنان در خارج از منزل اولویت یافته است که معضل تی را به همراه دارد، از جمله وظایف مادری و همسری ایشان را متاثر می سازد. از این رو، با توجه به پیشرفت فرهنگی منطبق با فرهنگ ایرانی - اسلامی ، وضعیت مطلوب آن است که اشتغال زنان از اولویت مطلق خارج شود. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی - توصیفی تدوین شده است .
خلاصه ماشینی:
با توجه به جواز اشتغال زنان و اینکه اشتغال مستلزم خروج از منزل است ، این مقاله ضمن آسیب شناسی اشتغال زنان در صدد تبیین وضعیت مطلوب اشتغال زنان با رویکرد پیشرفت فرهنگی منطبق با عرف و ارزش های دینی جامعه و با هدف رسیدن به حیات طیبه است تا تعارض موجود میان اشتغال زنان و وظایف مادری و همسری را مورد بررسی قرار دهد.
هدف اصلی این نوشتار، ارزیابی آثار مثبت و منفی اشتغال زنان با رویکرد پیشرفت فرهنگی و محدودیت های ناشی از وظایف همسری و مادری و در نهایت خارج کردن اشتغال زنان از اولویت است که باید مطابق با فرهنگ اسلامی - ایرانی ، قوانین و باورهای دینی و اخلاقی مربوط به آن در قالبی جدید بیان شود.
بررسی شده اند )خورسندیان ، ١۳٩٠؛ صفارنیا، ١۳۸٩؛ ملک زاده ، ١۳۸٩؛ روشن ، صادقی ، حسینی ، ١۳٩۳(، درحالیکه مقاله حاضر با روش تحلیلی و توصیفی و با تکیه بر الگوی اسلامی - ایرانی برای دستیابی به حیات طیبه ، چالش های اشتغال زنان راواکاوری کرده و ضمن تبیین وضع موجود و آسیب شناسی آن با استفاده از علوم روانشناسی و جامعه شناسی ، وضع مطلوب اشتغال زنان را به تصویر میکشد.
ه ( نظرات فقیهان : مشهور فقهای شیعه ، حضور زن در فعالیت های اقتصادی را نفی نکرده اند و با اشتغال زنان موافقت حکمی دارند، هرچند با توجه به دل لت التزامی آیات و روایات ، اولویت را به خانواده و همسرداری داده اند )الماوردی ، ١٩٦٦، ٦٥، به نقل از الصراف ، ١۳۸٠؛ خمینی ، ١۳٦١، ١٧۲/۲١؛ مطهری ، ١۳۸۴؛ جوادی آملی ، ١۳٧١؛ طباطبایی یزدی ، ١۴٠٩، ٥۸٦/۲؛ مغنیه ، ١٩٦٥، ۲٦۴/۴؛ خامنه ای ، به نقل از حیدری شیخ طبقی ، ١۳٩۲، ۸٠٦/۲؛ تاجیک ، ١۳٩١، ٩١(.