چکیده:
هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر تجویز صفاقی انسولین بر عملکرد حرکتی موشهای صحرایی در ماز آبی میباشد. برای این منظور، تعداد 40 سر رت نر از نژاد آلبینو ویستار بهصورت تصادفی در چهار گروه آزمایشی قرار گرفتند (هر گروه 10 سر رت). تزریق انسولین در چهار دوز (صفر، یک، شش و 12 واحد برکیلوگرم) و درطول یک هفته (روزانه یکبار) انجام شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس صورت گرفت. جهت تحلیل آماری، آزمون تحلیل واریانس مختلط بین گروهی و درونگروهی (SPANOVA) بهکار رفت. یافتهها نشان داد که در مرحلۀ اکتساب، اثر اصلی زمان برای مسافت طی شده و زمان تأخیر معنادار است .(P<0.001) همچنین، تزریق صفاقی انسولین بدون تأثیر معنادار بر سطوح گلوکز سرم در تمامی دوزها موجب کاهش مسافت طیشده (P<0.001) و بهصورت وابسته به دوز، باعث کاهش زمان تأخیر (P=0.004) در مرحلۀ اکتساب شد. در آزمون یادداری نیز انسولین بهصورت وابسته به دوز (یک و 12 واحد بر کیلوگرم) موجب کاهش زمان تأخیر در رسیدن به سکوی پنهان گردید. درنتیجه، تجویز محیطی انسولین دارای اثرات مرکزی بوده و میتواند موجب ارتقای عملکرد حرکتی از طریق بهبود حافظه و یادگیری فضایی شود.
خلاصه ماشینی:
"بهعبارتدیگر، در این دسته از پژوهشها مشخص نشده است که تخریب عملکرد شناختی ناشی از افت قند خون در اثر تجویز انسولین است یا عامل دیگری سبب بروز این مشکل گردیده است؟ دراینراستا، بهخوبی ثابت شده است که گلوکز میتواند از طریق افزایش سنتز و یا رهاسازی استیلکولین مغز، موجب تعدیل ذخیرۀ حافظه شود (7).
پژوهشها نشان دادهاند که اختلال ناشی از انسولین را میتوان بهوسیلۀ تزریق وابسته به دوز گلوکز مرتفع کرد؛ بنابراین، بهنظر میرسد که تأثیر کاهندۀ تجویز محیطی انسولین بر گلوکز خون و متعاقب آن اثر کاهش گلوکز بر حافظه میتواند اثرات انسولین بر عملکرد شناختی را مختل نماید.
علاوهبراین، نتیجۀ پژوهش حاجعلی و همکاران (2009) که نشان دادند تزریق مرکزی انسولین موجب بهبود (وابسته به دوز) فعالیت حرکتی در مرحلۀ بازیابی میشود نیز با یافتۀ پژوهش حاضر همسو است (9).
ازسویدیگر، در هیچیک از پژوهشهای فوق میزان گلوکز سرم گزارش نشده است؛ بنابراین، مشخص نیست که آیا افت عملکرد مربوط به تأثیر انسولین بر غلظت گلوکز بوده است یا خیر؟ علاوهبراین، تجویز محیطی و مرکزی انسولین، مراکز جداگانهای را در مغز تحتتأثیر قرار میدهد که این امر میتواند اثرات متفاوتی را بر رفتار حیوان داشته باشد؛ برای مثال، تجویز محیطی انسولین سطح استیلکولین را در آمیگدال افزایش میدهد.
Brain insulin receptors and spatial memory correlated changes in gene expression, tyrosine phosphorylation, and signaling molecules in the hippocampus of water maze trained rats.
ارجاع دهی به روش ونکوور The effect of systemic administration of insulin on spatial memory and learning in male rats"