چکیده:
نیروی انسانی از عوامل موثر در تحقق اهداف و ماموریتهای هر سازمان بهشمار میروند. این پژوهش، با هدف بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی منابع انسانی حوزهی ستادی وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع تحقیق توصیفیپیمایشی است. جامعهی آماری تحقیق 665 نفر و نمونهی آماری برابر 248 نفر است که به روش نمونهگیری تصادفیطبقهای متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات، از پرسشنامه استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای تحلیل عاملی (تاییدی و اکتشافی)، آزمون فریدمن و تحلیل رگرسیون چندمتغیره بهرهگیری شد. یافتههای تحقیق، بیانگر آن است که: مدیریت مشارکتی، داشتن اهداف روشن، فراهمکردن اطلاعات، دسترسی به منابع، نظام پاداشدهی، تشکیل گروه، تفویض اختیار، ارزیابی عملکرد، الگوسازی، حمایتکردن، برانگیختن، استقلال و ساختار سازمانی، بهترتیب از موثرترین عوامل موثر بر توانمندسازی منابع انسانی حوزهی ستادی وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری است. افزون بر این نتایج بهدستآمده از مدل رگرسیون چندمتغیره بیانگر آن است که از میان سیزده عامل موثر بر توانمندسازی، چهار عامل برانگیختگی هیجان، حمایتکردن، الگوسازی و نظام پاداشدهی توانمندسازی منابع انسانی را تبیین کردهاند
خلاصه ماشینی:
یافتههای تحقیق، بیانگر آن است که: مدیریت مشارکتی، داشتن اهداف روشن، فراهمکردن اطلاعات، دسترسی به منابع، نظام پاداشدهی، تشکیل گروه، تفویض اختیار، ارزیابی عملکرد، الگوسازی، حمایتکردن، برانگیختن، استقلال و ساختار سازمانی، بهترتیب از مؤثرترین عوامل مؤثر بر توانمندسازی منابع انسانی حوزهی ستادی وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری است.
بهطور کلی، داشتن اهداف روشن (نیکسون 2 ،1994)، حمایت کردن (اسپریتزر، 1996؛ فاکس 3 ،2000؛ نیکسون، 1994 و لیپین 4 ، 2001، رجببیگی، فروزنده و وایزی، 1388)، پاداش مبتنی برعملکرد (سیگال و گاردنر 5 ،2000؛ تامس و جانسون 6 ، 1996؛ کانگر و کانونگو 1988 و Denity & Anderson Nixon Fox Lippin Siegall & Gardner Thomas & Jonson محمدی،1380)، مدیریت مشارکتی (کانگر و کانونگو، 1988؛ اسپریتزر، 1996؛ محمدی،1380؛ منوریان و نیازی، 1385؛ بنیاسدی، بنیاسدی، حسینیان و یزدی، 1386، شریفزاده و محمدی مقدم، 1388 و عبداللهی و حیدری، 1388)، تفویض اختیار (محمدی،1380)، تشکیل گروه (سیگال و گاردنر،2000؛ دی و دیومر 1 ،2001؛ محمدی،1380 و بنیاسدی، بنیاسدی، حسینیان و یزدی، 1386)، الگوسازی (وتلن و کامرون، 1383 و کانگر و کانونگو، 1988)، دسترسی به منابع (اسپریتزر، 1996 و فاکس،2000)، استقلال (دی و دیومر، 2001)، فراهم کردن اطلاعات (فاکس،2000؛ رجب بیگی، فروزنده و وایزی، 1388) و ساختار سازمانی (رجببیگی، فروزنده و ایزی، 1388 و واعظی و سبزیکاران، 1389) با توانمندسازی کارکنان رابطه دارند.
The outcomes indicated that participative management, having precise goals, providing information, having access to sources, award system, developing groups, authorization, performance evaluation, modeling, supporting, motivating, independence, and organizational structure are respectively the most effective factors influencing human resource empowerment in the headquarters of the ministry of higher education.