چکیده:
در تحلیل گفتمانی تابلوهای خشایار قاضی زاده تلاش بر این است تا از نشانههای منفرد، کلان نشانهها، خرد نشانهها و یا مجموعهای از نشانه ها عبور کنیم تا بتوانیم به ورای نشانه ها یعنی آنجائی که نشانه ها با یکدیگر تعاملبرقرارمی کنند برسیم. تا بتوانیم به خوانشی گفتمانی دستیابیم. بدین منظور، علاقه مند به ظاهر شدن معنا در گفتمان های هنری، هدف این مقاله چگونگی ظاهر شدن معنا به کمک مقوله های بنیادین کلام یعنی «مربع معنائی» در این تابلوهاست؛ و در ادامه بومی سازی نظریه های تحلیل گفتمان در این حوزه است. می خواهیم بدانیم که گفته پرداز این تابلوها از چه ترفندهایی برای تولید معنا سود برده است و چگونه این نشانههای منفرد را به یک نظام منسجم معنائی تبدیل کرده که یک معنای واحد از آن تولید میگردد. نشانه معناشناس بر این باور است که نشانه به تنهایی فاقد معناست و معنا از رابطه بین نشانه ها حاصل می شود. با این توصیف می توان به درستی گفت که نشانه معناشناس به ظاهر شدن معنایی که از میان شکلهای زبانی دریافت شده است علاقه نشان می دهد؛ و در واقع، می توان گفت که او به ظاهر شدن معنا از میان گفتمان های که معنی را ظاهر می کنند، از میان گفتمان های که معنی را انتقال می دهند و همکاری مبهمی را فراهم می کنند علاقه مند است. در حقیقت نشانه معناشناسی تلاشدارد به صورت روشمند ابعاد کلام را موردمطالعه قرار دهد. یکی از ابعاد کلام همان «مربع معنایی» در کلام است.
In the discourse analysis of Khashayar Qazizadeh's paintings، it has been tried to pass through single signs، macro-signs، micro-signs، or a combination of signs so that we can go beyond signs، i.e. where signs interact، and reach a discourse-based reading. The objective is to show how the meaning is revealed with the help of fundamental categories of speech or semiotic square in the paintings. We then need to customize discourse analysis theories in this field. We want to know how the author of these paintings has managed to produce meaning by combining these single signs into a coherent system of meaning. Semiologists believe that signs lack any meaning while alone and meaning is obtained intersemiotically. Thus we can maintain that semiologists are interested in the revelation of meaning from among linguistic forms. In other words they are after emergence of meaning from discourses which reveal meaning، or those discourses that transmit meaning and provide ambiguous cooperation. In fact، semiology attempts to study dimensions of speech in a methodological manner. One of these dimensions is semiotic square in speech.
خلاصه ماشینی:
کارکرد روایی (مربع معنایی ) در تابلوهای «نماز»، «مجنون »، «میثاق خون » و «حضرت علی اکبر» اثر خشایار قاضی زاده علی عباسی چکیده در تحلیل گفتمانی تابلوهای خشایار قاضی زاده تلاش بر این است تا از نشانه های منفرد، کلان نشانه ها، خرد نشانه ها و یا مجموعه ای از نشانه ها عبور کنیم تا بتوانیم به ورای نشانه ها یعنی آنجائی که نشانه ها با یکدیگر تعامل برقرارمی کنند برسیم .
در معناشناسی بنیادی که ساختار زیر بنائی گفتمان محسوب می شود، به بنیادیترین مقوله های معنایی ارزش فردی برمیخوریم که گرماس این مقوله ها را که در ارتباط «تضادی» با یکدیگر قرار دارند، مقوله زندگی و مرگ میداند: دو مقوله ای متضاد خوانده میشوند که اعتقاد به حضور یکی بر قبول حضور دیگری استوار باشد (بی مفهوم زندگی، اعتقاد به مقوله مرگ غیرممکن است )؛ اما به غیر از این ارتباط تضادی، ارتباط دیگری وجود دارد که ارتباط «تناقضی» نام دارد.
نکتۀ قابل توجه اینکه ، بین دو قطب بالا و پائین تابلو جدایی کاملا میسر نیست ، یعنی نمی توان گفت که اژدها صد در صد به قطب پائین تعلق دارد: قسمتی از بدن اژدهای از بالا به طرف پائین در حال حرکت است .
Greimas Algirdas Julien, Courtés Joseph, 1993, Sémiotique Dictionnaire raisonné de la théorie du langage, Hachette, Paris.