چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي تمرين هوازي در درمان بي خوابي انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه ميانسالان زن با تشخيص بي خوابي به مراكز درمان روانپزشكي شهر تبريز در سال 1393 بودند كه 20 نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. افراد گروه آزمايش به مدت 6 ماه تحت تمرين هوازي با شدت %65 الي 70% قرار گرفتند. شاخص بي خوابي ISI براي ارزيابي بي خوابي به همراه معاينه روانپزشك، پرسشنامه كيفيت زندگي SE-36 و ضربان سنج پلار جهت كنترل شدت ضربان قلب در تمرين استفاده شد. داده ها به شيوه تحليل كوواريانس مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد، تمرين هوازي در بهبود علائم اختلال خواب زنان ميانسال موثر است. به عبارتي مي توان گفت 18 درصد تغييرات نمرات اختلال خواب در گروه داراي اختلال خواب (تفاوت گروه ها در پيگيري) ناشي از اجراي متغير مستقل (تمرين هوازي) مي باشد. همين طور نتايج نشان داد تمرين هوازي در بهبود علائم اختلال خواب زنان ميانسال با كنترل كيفيت زندگي موثر است. به عبارتي، 11 درصد تغييرات نمرات اختلال خواب پس از تعديل كيفيت زندگي در گروه داراي اختلال خواب (تفاوت گروه ها در پيگيري) ناشي از اجراي متغير مستقل (تمرين هوازي) است.
خلاصه ماشینی:
"مطالعات خطر افسردگی را در افراد دچار کم خوابی تا ۴ برابر ذکر کرده اند و درکل نـتایج مطالعات آیـنده نگر نشانـگراین امر است که اشـکالات خواب مـمکن است اولین 1- World Health Organization 2- Sadock &, Sadock 3- Fernl'ndez-mendoza, et al 4- Roth et al 5- Loayza, et al علامت اختلالات روانی از قبیل افسردگی ، اضطراب ، سوءمصرف الکل و بیش فعالی همراه با کاهش تمرکز باشد (لویزاو همکاران ، ۲۰۰۱؛ اوهایون ۱و همکاران ، ۱۹۹۷؛ گائو۲ و همکاران ، ۲۰۰۷).
در یک مطالعه که به بررسی بین کیفیت زندگی و 1- Teixeira 2- Paparigupos 3- Reid 4- Simpson, Dinges 5- Fernl'ndez-mendoza, et al مشکلات خواب در میان بیماران با اختلال انسداد مزمن ریه توسط اسچارف ۱ و همکاران (۲۰۱۱) صورت گرفت ، نتایج نشان داد که بین کیفیت پایین خواب و کیفیت زندگی پایین رابطه مثبتی برقرار می باشد.
مقدار مجذور اتا نشان دهنده این است که ۱۱ درصد تغییرات نمرات اختلال خواب پس ازتـعدیل کیفیت زندگی در گروه دارای اخـتلال خواب (تفاوت گروه ها در پیگیری ) ناشی از اجرای متغیر مستقل (تمرین هوازی ) می باشد.
تحلیل بعدی در راستای بررسی تأثیر تمرین هوازی در اختلال بی خوابی با کنترل تأثیر افزایش کیفیت زندگی نشان داد که زمانی که اثر کیفیت زندگی از روی نتایج پیگیری اختلال خواب مربوط به گروه ها حذف شود، تفاوت بین گروه ها در سـطح معناداری ۹۵درصد اطمینان معنادارمی باشد می توان نتیجه گرفت تمرین هوازی در بهبود علائم اختلال خواب زنان میانسال با کنترل کیفیت زندگی مؤثر است و ۱۱ درصد تغییرات 1-Rapid Eye Movement 2- Kobitz 3- Youngstedt نمرات اختلال خواب پس از تعدیل کیفیت زندگی در گروه دارای اختلال خواب (تفاوت گروه ها در پیگیری ) ناشی از اجرای متغیر مستقل (تمرین هوازی ) می باشد."