چکیده:
هدف از این تحقیق، مقایسۀ نیمرخ فیزیولوژیک و آنتروپومتریک ژیمناستهای مرد حرفهای دو استان کرمان و گیلان و مقایسۀ آنها با هنجار بود. آزمودنیها شامل20 ژیمناست مرد حرفهای از دو استان کرمان و گیلان با میانگین سنی 2/2±15/2 سال، وزن 13/24±51/35 کیلوگرم و قد 11/36±161/80 سانتیمتر بودند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (t استیودنت) در سطح معناداری 05/0>P بررسی شدند. یافتهها نشان داد ژیمناستهای استان گیلان در انعطافپذیری و ژیمناستهای استان کرمان در سرعت و استقامت عضلات کمربند شانهای نسبت به دیگری برتری داشتند (05/0>P). در بخش فیزیولوژیک، میانگینهای دو استان بهطور معناداری پایینتر از هنجار بود و در بخش آنتروپومتریک، ژیمناستها در قسمت چربی زیرپوستی و طول اندامهای فوقانی و تحتانی اختلاف معناداری با هنجار داشتند (05/0>P). براساس نتایج، ژیمناستهای این تحقیق در بخش فیزیولوژیک، در سطح پایینتری از هنجار قرار دارند که این امر لزوم توجه هرچه بیشتر مربیان به برنامههای افزایش آمادگی جسمانی و فیزیولوژیک ژیمناستها را آشکار میکند.
خلاصه ماشینی:
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی ، دانشکدة علوم تربیتی ، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران چکیده هدف از این تحقیق ، مقایسة نیمرخ فیزیولوژیک و آنتروپومتریک ژیمناست های مرد حرفه ای دو استان کرمان و گیلان و مقایسة آنها با هنجار بود.
قدرت و استقامت عضلانی به عنوان مهم ترین عامل در آماده سازی بدن برای اجرای برنامه ای در خور مسابقات بین المللی باید مورد توجه قرار گیرد و ضعف در این مورد، ژیمناست را دچار مشکلات اساسی می کند.
تحقیقات متعددی ، تقدم بعضی از تمرینات از جمله انعطاف پذیری را نسبت به دیگر تمرینات در برنامه های تمرینی جهت اجرای صحیح تکنیک ها نشان داده اند که این امر اغلب از سوی مربیان و ژیمناست ها نادیده گرفته می شود.
این برابری نشان می دهد که مربیان و ورزشکاران عامل استقامت عضلانی را در عضلات کمربند شانه ای مورد توجه قرار داده اند که این امر می تواند یک مزیت در اجرای حرکات به خصوص در وسایل دارحلقه ، خرک حلقه و پارالل برای ژیمناست ها باشد.
نتایج آزمون انعطاف مچ پا (دورسی فلکشن ̀e، پلانتار فلکشن ) نیز نشان داد، ژیمناست های این تحقیق نسبت به هنجار موجود در سطح پایین تری قرار دارند (٠٠٠١=P).
همچنین ، ژیمناست های استان کرمان نسبت به هنجار اختلاف معناداری نداشتند (٠٠٥<P)؛ این برتری می تواند ناشی از فعالیت بیشتر آنها در وسیلة پرش خرک که نیازمند سرعت اولیة بالایی است ، باشد (٢٥).
"Handbook of Sports Medicine and Science, Gymnastics".
The Journal of sports medicine and physical fitness, 33(3), 282-291.