چکیده:
از سال 2011، منطقۀ خاورمیانه دچار دگرگونیهای سیاسی- اجتماعی عمیقی شد، این قیامهای مردمی که از کشور آفریقایی تونس آغاز شد، به کشورهای خاورمیانه نیز سرایت کرد و ساختارهای پیشین قدرت را تحتتأثیر قرار داد. چگونگی مدیریت و جهتدهی به این تحولات، پرسش اصلی این مقاله است. در واقع، پرسش اصلی این است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به ایجاد تغییرات در منطقة خاورمیانه در سالهای 2014-2011 چگونه پرداخته است؟ در پاسخ به این سؤال، این جواب به ذهن متبادر میشود که جمهوری اسلامی ایران از طریق ترویج الگوی اسلام انقلابی خود در منطقۀ عربی خاورمیانه، تلاش میکند با توسعۀ ایدئولوژی حاکم بر سیاست خارجی خود، عمق ژئوپلتیک راهبردی مورد نظر خود را تعمیق بخشد. به عبارت دیگر، استراتژی ایران در قبال این تحولات، تلفیقی از ترویج گفتمان ضدهژمون مقاومت و تقویت ژئوپلتیک نیروهای همسو با ایران است. ازاینرو، ایران از سویی تلاش کرده مواضع انقلابی خود را که در تضاد با دخالت قدرتهای منطقهای (عربستان) و فرامنطقهای (آمریکا) است، ترویج دهد و همزمان، نیروهای همسو با این گفتمان را به دخالت مؤثر در تحولات تشویق کند و از آنها حمایت معنوی جدی به عمل آورد. بنابراین، در روند رخداد این تحولات، جمهوری اسلامی ایران، عمق فرهنگ جغرافیایی خود را توسعه بخشیده است که در این مقاله، به روش توصیفی- تحلیلی به آن پرداخته خواهد شد.
Since 2011, the region has been a profound socio-economic changes originated from n Tunisia, & spread to Middle Eastern and the former power structures affected. The management and direction to these uprisings is the key question of this paper. The key question, is the foreign policy of the Islamic Republic of Iran how answer to these Middle East public uprisings in the years 2011-2014?
The answer to this question is, Islamic Republic of Iran through the promotion of revolutionary Islam in the region of Middle East, In fact, Iran's strategy towards these developments combined to promote dialogue of resistance against hegemonic and strengthen geopolitical forces aligned with Iran. Thus, on the one hand, Iran has tried to promote revolutionary positions that contradict the intervention of regional powers (Saudi Arabia) and trans-regional (America) and the other hand, Iran, by spiritual support, encouraged the aligned forces to dialogue of resistance to effective involvement in changes. This paper use the method of explanation-analysis