چکیده:
در این مقاله با در نظر گرفتن نقش شبکه خبری العالم ، به کنکاش در خصـوص ماهیـت ایـن فناوریهـا و تاثیرگذاری آن بر دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در تحولات منطقه ای پرداخته خواهـد شـد. گسـترش جهانی فناوریهای نوین اطلاعاتی- ارتباطی از دهه نود، روابط قدرت سلسله مراتبی بین بازیگران داخلی و بین المللی را تغییر داد و زمینه تحول گسترده در حوزه های مهم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را فراهم کرد. این فناوریها، اطلاعات ، دانش و هنجارها را به یک منبع مهم قدرت ملی تبدیل کرده که پیامدهای مهمـی نیز بر دیپلماسی داشته و موجب تغییر محتوی و نحوه اجرای آن شده است ، به نحوی که برخـی از آن بـه عنوان انقلاب در امور دیپلماتیک یاد کرده اند. براین اساس ، تحولات شگرف در این عرصـه و نقـش کارسـاز رسانه ها در عصر نوین جهانی، موجب پیدایش مراکز خبـری و رسـانه ای جدیـد شـده و در کنـار تشـکیل مجتمع های بزرگ رسانه ای برآمده از رسانه های متفرق و جدا از هم ، فرصت برای ظهور مراکز خبری تازه نیز فراهم آمده است . در واقع پیدایش رسانه های جدید با پیشرفت بیسابقه ای در جهان اطلاعات اخبار و وسایل ارتباط جمعی روبه رو شد. از این رو، لزوم شناخت ویژگیهای این فناوریها و پیامدهای بهره گیـری از آنهـا، ضروری میسازد که با در نظر گرفتن نقش فناوریهای اطلاعاتی- ارتباطی، به کنکـاش در خصـوص نقـش شبکه خبری العالم و تاثیرگذاری آن بر پیشبرد دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود.
خلاصه ماشینی:
"در این راستا نویسنده به ایـن پرسش اصلی پاسخ میدهد که شبکه خبری العالم در چارچوب فناوریهای نوین اطلاعاتی– ارتباطی چـه تأثیری در دیپلماسی رسانه ای ایران داشته و در پیشبرد دیپلماسی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چگونه نقشی ایفا نموده است ؟ در پاسخ به سؤال اصلی مقاله این فرضیه قابل طرح است که : شبکه خبری العالم توانسته است با بهره گیری از شیوه های نوین اطلاع رسانی و با در اختیـار قـراردادن آخـرین اخبـار و رویدادها از تحولات مهم منطقه ای در راستای تأثیرگزاری بر افکار عمـومی، نقشـی چشـمگیر در پیشـبرد دیپلماسی رسانه ای ایران داشته و افزار نرم اثرگذاری برای بیان مواضع جمهوری اسلامی ایـران در منطقـه بوده است .
تلاش رسانه ها برای جایگزین سازی "انسان سیبرنتیک " به تعبیر هانی لوفور١ به جای انسان رومی و تحقق امپراتوری جامعه مدنی و گسترش عرصه عمومی به تعبیر جاستین روزنبرگ ٢ موجب شده است رسـانه ها بتوانند از رهگذر انتقال افکار عمومی به دستگاه تصمیم گیری، نوعی انبساط سیستمی و انعطاف در ساختار تصمیم گیری ایجاد کنند و سیاست خارجی چندبعدی، همه جانبه نگر و چندبخشی را در جهان چندمرکزی کنونی به منصه ظهور برسانند و با جایگزین سازی فرآیند افقی ارتباطات به جـای فرآینـد عمـودی آن ، در شکل گیری الگوی تعامل و دوسویه اطلاعات و بروز شبکه های ارتباطی فراملی مؤثر واقع شوند."