چکیده:
توسعه انسانی پایدار جز از رهگذر رعایت عدالت بین دو جنس میسر نمیشود و تا زمانی که زنان خارج از گردونه توسعه قرار دارند، توسعه همچنان ابتر و ناتوان خواهد ماند. کارآفرینی روستایی راهکار جدیدی در نظریه های توسعه برای توانمندسازی و ظرفیت سازی افراد، به خصوص زنان در مناطق روستایی در راستای دستیابی به توسعه پایدار است . این مقاله در نظر دارد شرایط پذیرش و پخش کارآفرینی را با هدف بازیابی مجدد جایگاه زنان در فعالیت های اقتصادی و توسعه عدالت گرا، بین زنان و مردان ، تحلیل نماید. پژوهش حاضر از نظر هدف ، کاربردی و به روش توصیفی انجام شده است . جهت گردآوری داده ها، از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است . ابزار گردآوری اطلاعات ، مصاحبه ، مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته با طیف لیکرت بوده است . جامعه آماری پژوهش ، زنان و مردان ٨٢ خانوار پذیرنده کارآفرینی در دهستان سولقان بوده است که به صورت تمام شماری مورد بررسی قرار گرفته اند. داده های به دست آمده در محیط نرم افزاری SPSS با استفاده از آزمون های ناپارامتریک و پارامتریک ، مورد تجزیه و تحلیل واقع شده است . نتایج نشان داد فرآیند پخش کارآفرینی در بین زنان و مردان تحت تاثیر عوامل درونی مانند نقش (مسئولیت های خانه و خانواده ) و شرایط فردی و شخصیتی و همچنین عوامل بیرونی مثل وضعیت مالی و اقتصادی متفاوت است . علاوه بر این ، عوامل نهادی و سازمانی و عوامل قانونی و حقوقی نیز بر این فرآیند تاثیر میگذارد و به همین ترتیب ویژگیهای خانوادگی، ویژگیهای اجتماعی- فرهنگی جامعه و عوامل جغرافیایی و محیطی، نیز فرآیند پخش کارآفرینی را در بین زنان و مردان متفاوت میسازد.
Sustainable human development is possible only in case of justice being kept between the two genders. Even, it will remain incapable without the participation of women. Rural entrepreneurship, as a new approach in the development theories of empowering and capacity building of human sources, especially women in rural district, plays a crucial role to achieve sustainable development. This article will analyze conditions of entrepreneurship acceptance and its development between men and women to restore the status of women in economic activities and create an atmosphere of justice-oriented development. In fact, as a new strategy in the development of rural areas regarding to its high capacity of employment generation, entrepreneurship can create productive and permanent job chances for villagers and temporary employment for the seasonal unemployed ones. Rural women constitute a large segment of the rural population. So, if they get pushed to the entrepreneurship as well as the improvement of their spirit of entrepreneurship, job creation, and social participation, rural development will be achieved faster as a subset of sustainable development of the country. Therefore, it is meant to examine factors affecting the inequitable acceptance and development of entrepreneurship between the two genders based on gender analysis. This study is to examine influencing factors and barriers ahead of the development of entrepreneurship between rural men and women by evaluating the process of acceptance and development of entrepreneurship between genders. In this article, we are trying to find answers to the questions that; "What causes the inequality between genders in the process of entrepreneurship development?" and "What affects the pattern of entrepreneurship development between men and women?
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که اکثر مطالعات و پژوهش های انجام شده نشان داده اند که سهم زنان روستایی در نیروی کار کشورهای جهان سوم به دلیل سنتی بودن ساختار تولید و روابط کار بیش از مردان و همچنین بیشتر از زنان و مردان کشورهای توسعه یافته است (سروش مهر و همکاران ، ١٣٨٩: ١٤٦، به نقل از ,Amarilis ١٩٩٨، آماریلیس و روزاریو، ١٣٧٥، موحد و همکاران ، ١٣٨٥: ٢٦٦)، به خصوص زمانی که مردان به مهاجرت میپردازند، بار اکثر فعالیت ها به دوش آن هاست (خانی (ب )، ١٣٨٣، عفتی، ١٣٨٣: ٤١)، اما مشاهدات در جامعه مورد مطالعه این پژوهش نشان داده است که به هنگام عدم حضور مردان در روستا نه تنها فعالیت زنان افزایش پیدا نکرده ، بلکه به طور کامل زنانی که نیمی از نیروی تولیدی و اقتصادی روستا را تشکیل میداده اند، کاملا̋به حاشیه رانده شده و به عنوان نیروهای مصرف کننده تلقی میشوند؛ علاوه بر این ، آنان از کارآفرینی استقبال نکرده ، یا آنکه در فرآیند پخش و پذیرش ، جزء گروه دیرپذیر هستند."