چکیده:
«حق» مفهومی فلسفی است که از مقایسه صاحب حق و هدف مطلوب یا مقصد متناسب انتزاع می شود؛ این مفهوم به معنای شایستگی است. انسان دارای دو نوع کرامت تکوینی و اکتسابی است، زیرا دارای کمالات تکوینی و اکتسابی است؛ به ازای مقدار کرامتی که هر انسان دارد حقوقی برای او ثابت می شود؛ ارتکاب جرم سبب از دست دادن مقداری کرامت می شود. بنابراین، مجازات انسان مجرم حتی در شدیدترین درجه (مجازات مرگ) با کرامت موجود در او منافات ندارد. بر اساس معارف اسلامی، مسئولیت تشخیص جرم و تعیین مجازات متناسب با آن بر عهده خدای متعال است.
خلاصه ماشینی:
"پیروان نظری کرامت ذاتی بشر بر این باورند: بـه دلیـل آنکـه داشـتن عقـل و برخی دیگر از نعمت های ربانی جزء جداناپذیر ذات همۀ آدمیان است ، همۀ افراد انسان همواره به دلیل برخـورداری از ایـن موهبـت هـای طبیعـی دارای ارزش و کرامت ذاتیاند.
سؤال او این است : بـا وجود چه اموری کرامت و احترام انسان حفظ میشود؟ به بیان دیگر، انجـام چـه کارهایی سبب هتک حیثیت و بـیاحترامـی انسـان و از دسـت رفـتن کرامـت او میشود؟ (فریمن ، ١٣٩٠: ١٤٥) ابهام در مفهوم و مصداق کرامت سبب شـده اسـت تا برخی از حقوق به عقیدة بعضی از طرفداران نظریۀ کرامت ذاتی بشر در شـمار حقوق بشر باشد، اما آن حق ها در نظر دیگـر طرفـداران ایـن نظریـه از مصـادیق حقوق بشر نباشند.
به سخن دیگر، خدای متعال موجودات را با کمالی خاص برای رسیدن بـه هـدفی متعـالی یـا مقصـدی متناسب با وجودشان آفریده است ؛ این وجود خاص تـا زمـانی کـه در مسـیر آن هدف و مقصد قرار داشته باشد دارای کمال ، احترام و حق است .
همچنان که فقدان هر یک از ظرفیت های تکوینی موجودات به از دسـت دادن کمال وجودی آن موجود و، سپس ، بـه کاسـته شـدن کرامـت تکـوینیاش و، در نتیجه ، به فروکاستن حقوق طبیعی آن موجود مـیانجامـد، همچنـین ، انحـراف از مسیر تکامل انسانی در راستای رسیدن به مقام والای انسان کامل سبب میشود از کرامت اکتسابی انسان کاسته شود و، در نتیجه ، حقوق طبیعی چنین انسانی تقلیـل مییابد."