چکیده:
تحولات اجتماعی، فرهنگی، عقیدتی و سیاسی که در پی ظهور اسلام در جامعه عربی،
ایجاد شد به خودی خود، عرب را با مفاهیمی نو روبرو ساخت. و طبیعی است که به تبع نیاز
جامعه، موضوعات جدیدی شکل گرفت و به دنبال آن نیاز به تولد لغاتی نو، جهت
پاسخگویی به این نیاز ایجاد شده در سطح وسیع، در جامعه عربی، احساس شد . ایجاد
واژگان جدید تنها راه پاسخگویی به این نیاز نبود، بلکه بهترین راه، بارور کردن و تلفیق
واژگان و عبارات با یکدیگر، به قصد بیان مفاهیم نو بود.
بنابراین ماده اولیه مصطلحات اسلامی، همان ریشه های لغوی موجود در عصر جاهلی
است که قالب های اسلامی، در پی نیاز جامعه آن را وسعت داد.
خلاصه ماشینی:
(حسیـنـی ، سیدعلی ، ترجمه منطق تعلیمی ، ص٣٨) وضع تعیینی و تعینی لفظ منقول به اعتبار وضع و واضع آن ، یعنی چگونگی عامل و منشأ تحقیق علاقه و رابـطـه یاد شده ، بر دو گونه است : تعیینی و تعینی ؛ زیرا نقل لفظی از یک معنی به معنایی دیـگـر گـاه توسط ناقل معینی از روی قصد و اختیار صورت می گیرد؛ مانند بیشتر الفاظ منقولی که در علوم و فنون مختلف وجود دارد.
(حسینی ، سید علی ، ترجمه منطق تعلیمی ، ص ٤٧) بنابراین هرگاه لفظی در معنای مخصوص به کار رود و استعمال کننده آن شخصی مـعـیـن نباشد بلکه کسانی بسیار و در زمان های مختلف آن را استعمال کنند که به تدریج اهل آن زبـان بدان مأنوس شوند به طوری که چون لفظ را بشنوند ذهن ایشان بدان معنی که لفظ در آن تعیـن یافته ، منتقل گردد، آن را تعینی گویند.
(شهابی ، محمود، تقریرات اصول ، ص ٣٥) وضع مصطلح در این مقاله منظور از کلمه «وضع » در اینجا، این است که کسی یا کسانی با داشتن شایستگی و حـق ، برای معنا و حقیقی از حــروف هجا، هیأتی مخصوص بسـازد و این ساخته را در برابر آن معنا و حقیقت قرار دهد تا ناگزیر بر اثر این اعتبار و قرارداد ارتباط و علاقه ای خاص میان آن لـفـظ و معنی پدید آید لازم به ذکر است که وضع خود نیز به اعتبار واضع یعنی چگونگی عامل و منـشـأ تحقیق علاقه و رابطه یاد شده ، دارای اقسامی است که در زیر به اجمال ذکر خواهد شد.