چکیده:
هدف مطالعه حاضر بررسی کارآیی شالی کاران منطقه کامفیروز جنوبی استان فارس در سال زراعی 90-1389 است. داده ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای جمع آوری شد. کارآیی شالی کاران با استفاده از روش پایه تحلیل پوششی داده ها به دست آمد و نتایج با مدل تحلیل پوششی فراکارآیی مقایسه شد. به طور کلی، نتایج نشان داد که میانگین سطوح کارآیی فنی شالی کاران در مدل با فرض بازده ثابت به مقیاس معادل 93/83 درصد است، که در دامنه ای بین 43/0 تا 0/1 قرار دارد. میانگین سطوح کارآیی فنی در مدل بازده متغیر به مقیاس نیز معادل 25/86 درصد بود و 16/29 درصد از واحدها به طور کامل کارآ شناخته شدند. با توجه به میانگین کارآیی مقیاس بالا در مزارع و مقایسه آن با میزان کارآیی فنی مدیریتی، مشخص شد که مهم ترین علت ناکارآیی فنی مزارع تفاوت در نحوه مدیریت استفاده از نهاده هاست؛ و با مدیریت درست نهاده های مورد استفاده در فرایند تولید برنج، می توان از میزان ناکارآیی کاست.
This study aims at evaluating the rice farmers’ efficiency at the South kamfirouz region of the Fars Province during the 2010-11 farm years. The data is gathered in a two-stage clustered sampling method. Results of the rice farmers’ efficiencies are produced by using a basic method of data envelopment analysis and then، compared with ones resulted from the supper efficiency envelopment analysis model. In general، the study results show that given a constant return to scale، the average level of the farmers’ technical efficiency is 83.93 percent in the model، standing in a range of 0.43 to 1.0. The same average in a model with variable return to scale is 86.25 and as shown، 29.16 percent of the farning units are found completely efficient. Considering the high average of scale efficiency in the farms and comparing it with the extent of technical management efficiency، it is made clear that the most important cause of farms’ technical inefficiencies is the difference in how to manage the use of inputs; and by applying a proper management of the inputs used in the process of rice production، it could be possible to reduce inefficiencies.
خلاصه ماشینی:
"جدول ۱- برآورد آماره های توصیفی متغیرهای به کار رفته در فرایند تولید برنج متغیرهای مدل ها کمینه بیشینه میانگین انحراف استاندارد برنج تولیدی Y(کیلوگرم ) ۱۵۰۰ ۱۵۰۰۰ ۵۶۱۷ ۳۲۷۳ سطح زیر کشت X(هکتار) ۰/۵ ۶ ۲/۲۴ ۱/۲۶ نیروی کار X(روز- نفر) ۲۸/۵ ۳۶۰ ۱۳۶ ۷۶ ماشین آلات X(ساعت - کار) ۴/۲۵ ۴۸ ۱۸/۵ ۱۰/۲ بذر X(کیلوگرم ) ۵۲/۵ ۷۳۵ ۲۴۸/۸ ۱۴۲ کود فسفات X(کیلوگرم ) ۲۲۵ ۲۷۰۰ ۱۰۶۴ ۵۹۸ کود نیترات X(کیلوگرم ) ۵۰ ۶۰۰ ۲۰۸ ۱۲۲ سموم X(لیتر) ۱ ۱۱ ۴/۲ ۲/۶ منبع : یافته های تحقیق در مرحلة اول ، عملکرد شالی کاران بـا اسـتفاده از شـاخص کـارآیی و بـه کـارگیری مدل های پایة تحلیل پوششی داده هاشامل مدل های بـا فـرض بـازده ثابـت بـه مقیـاس (CRS) که با عنوان اختصاری CCR()برگرفتـه از نـام هـای نویسـندگان مربـوط نیـز شناخته می شود، بازده متغیر به مقیاس (VRS) یا همان BCC، بازده فزاینده بـه مقیـاس (IRS)()و بازده کاهنده به مقیاس (DRS)()برآورد شد؛ و در نهایت ، محاسبة کارآیی مقیاس به طور جداگانه صورت گرفت .
خلاصه و پیشنهادها پژوهش حاضر به ارزیابی عملکرد شالی کاران منطقـة کـامفیروز جنـوبی اسـتان فـارس پرداخته و در همین راستا، کارآیی فنی با استفاده از مدل های تحلیل پوششـی داده هـا بـا فرض بازده ثابت به مقیاس (CRS)، بازده متغیر بـه مقیـاس (VRS)، بـازده فزاینـده بـه مقیاس (IRS)، و بازده کاهنده به مقیاس (DRS) به دست آمده است ."