چکیده:
معاد یکی از مهم ترین اصول اعتقادی است که بیشترین آیات قرآنی را پس از توحید به خوداختصاص داده و این حاکی از اهمیت فوق العاده ایمان به معاد است. چنین ایمانی ضامن اجرایقوانین الهی است. ازآنجاکه ایجاد شبهه و تضعیف باورهای دینی مردم به منزله تلاش برای درهم شکستن یکی از ارکان مهم دین است، لازم می نماید تا در زمینه تقویت بنیه اعتقادی جوانان،هرچند مختصر، بداهت و تردیدناپذیر بودن معاد با روشی قرآنی و از خود قرآن، بررسی و تبیینشود. قرآن کریم گاهی معاد را امری تردیدناپذیر می داند و گاهی در پاسخ به بهانه گیری ها وواکنش های منفی منکران معاد، با بیان و پاسخی روشن، معاد را بدیهی می داند. در این تحقیق،ضمن استخراج عناوین مربوط از قرآن، آیاتی هم که حاکی از آن عناوین است، به شیوه ای مطلوب ونو، تنظیم و دسته بندی شده و علاوه بر استفاده از بیانات مفسران، به نقد و بررسی برخی نظریات آنان نیز پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
تدارک علم منکران معاد نسبت به آن، به این نحواست که تمام علوم آنان منحصر به دنیایشان است، ولینسبت به آخرت، هیچ علمی ندارند؛ زیرا ارزشی برایدلایل و براهین مربوط به آن قایل نیستند، و حتی اگر یقینبه هدفمند بودن جهان نیز داشته باشند، دلشان چنین امریرا باور ندارد و تنها به دنیایشان توجه دارند، بلکه ایناننسبت به آخرت، در شک هستند.
ک: درویش، 1415ق، ج 8، ص 64)،از حتمیت معاد سخن گفته، بیان می دارد که هیچ ذره ای یاکوچک تر از آن در آسمان ها یا زمین بر خدا پوشیدهنیست، چیزی از علم خدا فوت نمی شود تا گفته شود:خدا نسبت به ذرات ابدان افراد یا اعمال آنان جاهل بوده وجهل او مانع تحقق معاد است، بلکه همه این امور درکتاب مبین (علم ذاتی خداوند یا در لوح محفوظ یا نزدفرشتگان) موجود است.
ک: انعام: 12؛ انبیاء: 103و104؛ نجم: 47؛واقعه: 95؛ آل عمران: 9و25؛ سبأ: 87؛ کهف: 21؛ حج:5و6؛ غافر: 59؛ شوری: 7؛ زخرف: 61؛ جاثیه: 26؛ طور:1ـ8؛ روم: 43؛ شوری: 47)، بلکه حتی در این آیاتشریفه، پس از بیان وعده حق الهی و لزوم معاد، هدف آنرا نیز تبیین می نماید: «وأقسموا بالله جهد أیمانهم لایبعث الله من یموت بلی وعدا علیه حقا ولکن أکثرالناس لایعلمون لیبین لهم الذی یختلفون فیه ولیعلمالذین کفروا أنهم کانوا کاذبین» (نحل: 38ـ39).