چکیده:
مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ شاخص های فیبرینولیتیک به انواع مختلف انقباض های درون گرای هم تنش و هم-جنبش پس از فعالیت و دوره ریکاوری یک ساعته طراحی شد. ده مرد سالم (7/ 1 ±9/ 26 سال) دو جلسه فعالیت مقاومتی هم تنش و هم جنبش به فاصله یک هفته با شدت حدود 40% حداکثر گشتاور ارادی ایزومتریک (̊70MVIT) را بر روی عضلات چهار سر هر دو پا با استفاده از دستگاه بایودکس انجام دادند. نمونه های خون سیاهرگی (ml6) در قبل، بلافاصله بعد و انتهای یک ساعت ریکاوری گرفته شدند و برای اندازه گیری فعال کننده ی پلاسمینوژن بافتی (PA-t)، مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-I(PAI-1)، D-dimer و غلظت لاکتات مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر (2جلسه ×3 زمان) تجزیه و تحلیل شدند. هر دو جلسه فعالیت بدون در نظر گرفتن نوع انقباض با افزایش معنادار PA-t، و لاکتات همراه بود (P<0.05). همچنین در پاسخ به دو نوع فعالیت، انقباض عضلانی درون گرای هم تنش موجب شد هم PA-t، و هم لاکتات در مقایسه با انقباض هم جنبش افزایش بیشتری داشته باشند (P<0.05). PAI-1 بدون در نظر گرفتن نوع انقباض پس از فعالیت تغییر معناداری نشان نداد (P>0.05) ، اما در دوره ریکاوری کاهش معناداری مشاهده شد (P<0.05)، و در کل نیز مقایسه دو نوع فعالیت تغییرات متفاوتی در پاسخ PAI-1 نشان نداند (P>0.05). در کل می توان گفت که نوع انقباض عضلانی (هم تنش یا هم جنبش) عامل موثری در پاسخ t-PA و لاکتات خون می باشد، در حالیکه پاسخ های PAI-1 و D-dimer به نوع انقباض عضلانی بستگی ندارند.
خلاصه ماشینی:
برای مثال تجهیزات تمرین همجنبش محبوبیت زیادی پیدا کردهاند؛ چرا که انواع انقباضهای عضلانی Atherosclerosis Haemostasis Blood coagulation and fibrinolysis Thrombosis Tissue plasminogen activator Plasminogen activator-inhibitor-1 Baynard Womack (همتنش 1 ، همجنبش 2 و ...
در مطالعات اخیر نیز نشان دادهشده که در طی حرکت باز کردن زانو فعالیت عضلات چهارسر و همکاری عضلۀ همسترینگ در طی انقباض همتنش در مقایسه با انقباض همجنبش بیشتر است (17) این موضوع احتمالاً عاملی برای پاسخهای هورمونی و متابولیکی متفاوتی به این دو انقباض است (20-18)، از اینرو انتظار میرود که پاسخهای همودینامیک متفاوت و متعاقب آن پاسخهای انعقادی و فیبرینولیتیک متفاوتی داشته باشند؛ چرا که در مطالعۀ ایلامو و همکاران (1997) میانگین فشار خون شریانی در همان ابتدای فعالیت همتنش افزایش معناداری نشان داد.
مطالعات صورت گرفته در رابطه با پاسخهای همودینامیک و فیبرینولیتیک به اشکال مختلف انقباضهای عضلانی نشاندهندۀ اهمیت پاسخهای قلبی عروقی به این نوع انقباضها است، اما در کل مطالعات صورت گرفته در رابطه با تأثیر نوع انقباض عضلانی بر پاسخ سیستم انعقادی و فیبرینولیتیک خون بسیار اندک است و تأثیر حاد فعالیت بدنی همتنش و همجنبش بر آنها تاکنون مورد بررسی نگرفته است.
در کل نتایج پژوهش حاضر برای اولینبار با یکسان گرفتن حجم کار انجامشدۀ انقباضهای درونگرای همتنش و همجنبش نشان داد که پاسخ آنتی ژن t-PA و لاکتات خون بعد از فعالیت و دورۀ ریکاوری یک ساعته پس از آن به نوع انقباض عضلانی بستگی دارد.