چکیده:
این پژوهش با هدف تعیین نقش پیش بینی کننده انعطافپذیری خانواده، تمایزیافتگی و سبک دلبستگی والدین در پیش بینی تمایزیافتگی و سبک دلبستگی فرزندان نوجوان انجام گرفته است. جامعه آماری آن دانش آموزان دختر و پسر سالهای اول، دوم و سوم متوسطه شهر تهران بود که از میان آنها 283 دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای_ تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و به همراه پدران ومادران خود در این پژوهش شرکتکردند ابزارهای به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامههای انعطاف پذیری خانواده (شاکری،1382)، فرم کوتاه پرسشنامه تمایزیافتگی(دریک،2011) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان (گریفین و بارتولومیو،1994)بود. دادهها با استفاده از روشهای آماری ماتریس همبستگی و رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS 22 مورد تحلیل قرارگرفته اند. نتایج نشان میدهد انعطاف پذیری خانواده، سبک دلبستگی کناره گیر و مولفه واکنش هیجانی ما در درجهت مثبت و سبک دلبستگی پریشان پدر درجهت منفی توان پیش بینی 34 درصد از تغییرات تمایز یافتگی فرزندان را دارند. همچنین گسلش عاطفی ما در، انعطاف پذیری خانواده، گسلش عاطفی پدر در جهت مثبت وسبک پریشان پدر درجهت منفی توان پیش بینی15 درصد از تغییرات دلبستگی ایمن فرزندان را دارند. انعطافپذیری خانواده مهم ترین پیشبین سبکهای ناایمن فرزندان است. براین اساس انعطاف پذیری خانواده و ویژگیهای فردی هر دو والد و کیفیت تعاملات در زندگی خانوادگی از مهمترین تعیین کننده های تمایزیافتگی و دلبستگی ایمن در فرزندان هستند
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان میدهد انعطاف پذیری خانواده ، سبک دلبستگی کناره گیر و مؤلفه واکنش هیجانی مادر در جهت مثبت و سبک دلبستگی پریشان پدر در جهت منفی توان پیش بینی ٣٤ درصد از تغییرات تمایزیافتگی فرزندان را دارند.
نتایج این تحلیل که در جدول شماره ٥ مشاهده میشود گویای این است که در مجموع انعطاف پذیری خانواده ، سبک دلبستگی کناره گیر و مؤلفه واکنش هیجانی مادر(در جهت مثبت ) و سبک دلبستگی پریشان پدر (در جهت منفی) توان پیش بینی ٣٤ درصد از تغییرات تمایزیافتگی فرزندان را دارند.
نتایج جدول شماره ٦ نشان میدهد که در مجموع گسلش عاطفی مادر، انعطاف پذیری خانواده ، گسلش عاطفی پدر(در جهت مثبت ) و سبک پریشان پدر(در جهت منفی) توان پیش بینی ١٥ درصد از تغییرات دلبستگی ایمن فرزندان را دارند.
نتایج نشان داده است که با افزایش انعطاف پذیری خانواده ، کاهش گسلش عاطفی والدین (نمره بالا در خرده مقیاس گسلش عاطفی) و کاهش سبک پریشان پدران احتمال دلبستگی ایمن فرزندان افزایش مییابد.
به طور کلی در تبیین پیش بینی سبکهای ناایمن (پریشان ، هراسان ، کناره گیر) فرزندان توسط انعطاف پذیری پایین خانواده میتوان این گونه استدلال کرد که والدین خشک و انعطاف ناپذبر، نزدیکی عاطفی و تأثیر احساسات را محدود میکنند و معتقدند همۀ رفتارها باید برمبنای قوانین خشک و غیر قابل تغییر باشند.
نتایج پژوهش کنونی نیز مؤید این نکته است که انعطاف پذیری خانواده ، تمایزیافتگی و سبک دلبستگی والدین توان پیش بینی میزانی از تغییرات تمایزیافتگی و سبک دلبستگی را در فرزندان دارند."