چکیده:
ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎن ﺑﺮﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤّﻲ در ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴـﺎت ﺧﻼﻓـﺖ اﻣـﻮی از زﻣـﺎن ﻋﺒـﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ داﺧــﻞ (138-172 ق.) ﺗــﺎ دوره ﺧﻼﻓــﺖ اﻳﻔــﺎ ﻛﺮدﻧــﺪ. ﺳــﺘﺎره اﻗﺒــﺎل آﻧــﺎن ﺑــﻪ ﺟﻬــﺖ ﺗﻮاﻧــﺎﻳﻲ ﻫــﺎ و وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﻲ در ﺗﻤﺎم دوره ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﻮی ﻓﺮوزان ﺑﻮد و از اﻳﻦ رو ﺑﺮﺧﻲ از آﻧﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑـﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺳﭙﺎه اﻣﻮی دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ و اﻣﺮا و ﺧﻠﻔﺎی اﻧﺪﻟﺲ ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑـﺎ ﺷـﻮرش ﻫـﺎ از ﺑﺮﺑﺮﻫـﺎ ﻳـﺎری ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؛ اﻣّﺎ اﻧﺤﺼﺎرﻃﻠﺒﻲ و ﻋﺮب ﮔﺮاﻳﻲ ﺣﺎﻛﻤﺎن اﻣﻮی ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮوز اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو ﺷـﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ واﭘﺴﻴﻦ روزﻫﺎی دوره اﻣﻮی اداﻣﻪ داﺷـﺖ و ﻣﻮﺟـﺐ اﻧـﻮاع ﺷـﻮرش ﻫـﺎی ﻣـﺬﻫﺒﻲ، ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﻗﺒﻴﻠﻪ ای از ﺳﻮی ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ ﺷﺪ. ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮرﺳﻲ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻣﻨﺎﺳـﺒﺎت ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎ اﻣﻮﻳﺎن اﻧﺪﻟﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ؟ اراﺋﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮی واﻗﻊ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ در زﻣﻴﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ و ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﻮی اﻧﺪﻟﺲ ﻫـﺪف ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﺣﺎﺿـﺮ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻴـﻞ ﺑـﺪان ﺗﻨﻬـﺎ از ﻃﺮﻳـﻖ ﺗﻮﺻﻴﻒ و ﺗﺤﻠﻴﻞ وﻗﺎﻳﻊ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺠﺎم اﺳﺖ و ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ رواﺑﻂ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻣﻮی ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺣﺎﻛﻢ و ﻣﻨﺎﻓﻊ آﻧﻬﺎ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻮده اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
"سـتاره اقبـال آنـان بـه جهـت توانـایی هـا و ویژگی های نظامی در تمام دوره حکومت اموی فروزان بود و از این رو برخی از آنان توانستند بـه فرماندهی سپاه اموی دست یابند و امرا و خلفای اندلس برای مقابله بـا شـورش هـا از بربرهـا یـاری می گرفتند؛ اما انحصارطلبی و عرب گرایی حاکمان اموی موجب بروز اختلافاتی میان این دو شـد که تا واپسین روزهای دوره اموی ادامه داشـت و موجـب انـواع شـورش هـای مـذهبی ، سیاسـی و قبیله ای از سوی بربرها شد.
بربرها در اندلس از عبدالرحمن داخل حمایت کردند و از این رو وی پـس از رسیدن به حکومت آنها را نزد خود فراخواند و از آنان به عنـوان دسـتیار و مشـاور اسـتفاده نمود که خانواده ابی قره بن وانسوس مغیلی مشخصا از جمله این افراد بوده اند.
) با بربرها از آنان مدافعانی توانمند ساخت که به وی در نبرد با مسیحیان یاری های فراوان رساندند٥ و به لطف جانفشانی همین عناصر بربر بود که ابن ابی عامر در روزگار حکومت خود در تمامی جنگ ها علیه مسیحیان پیروز شد.
آنچـه دربـاره رابطه سیاسی و نظامی بربرها و عرب ها در دوره امویان اندلس گفتنی اسـت ایـن کـه هرگـاه قدرت سیاسی حاکم در حالت ضعف و ناتوانی قرار داشت رابطه بربرها و عرب ها تیره بود و بربرها را به اقدام علیه حکومت اموی وا می داشت ؛ اما هنگامی که قدرت سیاسی حـاکم در وضـعیت ایـده آل و مناسـبی بـود، رابطـه عـرب هـا و بربرهـا در حالـت تعـادل و وضـعیت مسالمت آمیز قرار می گرفت ."