چکیده:
مقدمه: تحولات دانش پزشکی در عصر جدید معلول پیشرفت علوم فیزیک، شیمی و زیستشناسی و متعاقب آن تکنولوژیهای نوین است. به مدد این علوم اگرچه مکانیسمهای بیوشیمیایی و متابولیسم مواد، ژنتیک، نشانگرهای بیماری و پاتوفیزیولوژی بیماریها دقیقتر شناسایی شدهاند، ولی در شناخت سبب و علت بیماریها و متعاقبا درمان درست و موثر بیماریها توفیق کمتری حاصل شده است. گسست بین بیومدیسین و ریشههای اصلی آن، یعنی آنچه که آن را طب سنتی یا مکمل مینامند، عامل بروز نابسامانی و عدم توفیق علوم نوین طبی در ارائه درمان ایمن و کارآمد است، چنانکه امروزه بیماران و ارائهکنندگان خدمات بهداشتی در سراسر جهان خواستار سیستمهای طب سنتی هستند. هدف این مطالعه بررسی چالشهای ناشی از بیتوجهی به طب نیاکان و معرفی طب تلفیقی به عنوان راهکار مناسب در ارتقای سلامتی جامعه است. روش: این مقاله با بررسی کتب طب سنتی، فلسفه طب و آیندهنگری در پزشکی و مقالات هر دو دیدگاه طب سنتی و علوم نوین طبی به بررسی نقاط قوت و نقاط ضعف دو دیدگاه طبی در حوزه پیشگیری و درمان میپردازد. یافتهها: کنترل بیماریهای واگیردار بیش از اینکه معلول علوم نوین طبی باشد، ناشی از بهبود تغذیه، بهداشت محیط، کنترل موالید و بهبود سطح ایمنی در افراد جامعه است. این در حالی است که سازمانهای علمی مختلف ناظر بر ابعاد سلامتی و بهداشت نظیر سازمان جهانی بهداشت در دهههای اخیر به فکر تعیین روشهای جایگزین و تکمیلکننده مناسب از میان روشهای درمانی و بهداشتی در طب سنتی جوامع مختلف افتادهاند. این روشهای درمانی طب سنتی حتی با اثربخشی بیشتر و ایمنتر طب مکمل یا جایگزین نامیده میشوند، ولی از آنجا که مکاتب طبی سنتی با اقبال عمومی مردم در دنیا رو به رو شدهاند و در مطالعات متعدد اثربخشی آنها ثابت شده است، امروزه از واژه طب تلفیقی استفاده میشود که رد پای آن در مرکز ملی سلامت (طب) مکمل و تلفیقی آمریکا[i] دیده میشود.
نتیجهگیری: طب تلفیقی این فرصت را برای دانشمندان و کارگزاران سلامت جامعه فراهم میکند تا با نگرشی عمیقتر به شناخت بیماریها، اسباب و علل و مکانیسمهای ایجاد بیماری بپردازند و در آن صورت روشهای موثرتر، ارزانتر و ایمنتری برای پیشگیری و درمان بیماریها ارائه نمایند.
Introduction: Developments in medical knowledge in the modern
age are based on advancement of other sciences such as physics,
chemistry and biology and subsequent new technologies. Although
using these sciences has helped to identify biochemical mechanisms
and metabolism, genetics, more accurate indicator and
pathophysiology of diseases, but to understand the causes of diseases
and therefore correct and effective treatment methods for them, less
success has been achieved. The gap between biomedicine and its main
roots which is called traditional or complementary medicine is the
cause of failure to have safe and efficient treatment in conventional
medicine. So, nowadays patients and healthcare providers around the
world are calling for traditional medicine systems. The aim of this
study is to evaluate the challenges arising from the neglect of
ancestors' medicine and to introduce the integrated medicine as a right
solution to improve public health.
Method: This paper reviews traditional medicine books,
philosophy of medicine and medical futurism and the articles of both
perspectives of traditional medicine and modern medical sciences to
assess the strengths and weaknesses of these two approaches in the
prevention and treatment of diseases.
Results: The effect of improved nutrition, environmental health,
birth control, and improve the level of human body immunity in
different communities on control of infectious diseases have been
more than the effect of modern medical sciences. During the last
decades various health based organizations such as World Health
Organization try to determine the appropriate and complete health
care methods from traditional medicine schools among different
communities. These more effective and safer treatment methods in
traditional medicine, are called alternative and complementary
medicine. Since the traditional medical schools in the world, faced
with public interest and also many studies have proven their
effectiveness, nowadays, it is common to use the phrase "integrated
medicine" even in the National Center for Complementary and
Integrative Health (NCCIH) in USA.
Discussion & Conclusion: Integrative medicine provides an
opportunity for scientists and public health officials to understand
diseases, their causes and their mechanisms of creation more
accurately. So they can introduce inexpensive, safer and more
effective procedures to prevention and treatment of diseases.
خلاصه ماشینی:
") بنیانگذار هومیوپاتی در مورد پزشکی آن زمان است که از روش های درمانی زمان خود شامل تجویز مسهل ، فصد، زالودرمانی و تجویز گیاهان دارویی برای درمان تسکینی و کاهش عوارض بیماری به طور موقت و نه از بین بردن بیماری انتقاد میکند و معتقد است که در اثر خون گیری از بیمار نیروی حیاتی او افت میکند (و به تعبیر طب سنتی طبیعت ) به گونه ای که دیگر نمیتواند علائم بیماری را بروز دهد و پزشک فکر میکند که بیماری را درمان کرده است ، حال آن که او را ضعیف کرده و بیماری پس از قوت گرفتن بیمار عود خواهد کرد (٩)، البته نگارش نادرست عقاید غلط در مقالات از سر جهل یا عناد نیز در این روند کنارگذاشتن دانش نیاکان بیتأثیر نبوده است ، کما این که در یک مجله پرتیراژ فوانسوی به نام «Science-Avenir» در سال ١٩٧٢ در مقاله ای طب سنتی را حاصل سحر، جادو، تجارب کورکورانه و اقدامات کلودبرنارد در طب تجربی را علمی معرفی میکند (١٠).
آیا این نگرش در مورد سایر موارد تئوریها و متدولوژی طب نیاکان صادق نیست ؟ آیا باز هم باید یک اصرار داشته باشیم که یک رویه طبی را اصلی و دیگری را مکمل بنامیم ؟ آیا این رویکرد بشر را از قسمتی از حقیقت دور نمیکند؟ از واژه های سنتی، مکمل یا جایگزین به عنوان صفت برای طب نیاکان برداشت میشود که این مکتب طبی شبه علم ، نارسا، کهنه ، تاریخ گذشته ، کم اثر و دست دوم است و گاهی میتوان به آن توجه کرد و خیلی قابل اعتنا نیست ، به خصوص در سطوح تصمیم سازی و تصمیم گیری، نوع نگرش به این طب در توسعه آن و نفوذ آن در نظام سلامت راهبردی و مهم است ."