چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی تاثیرات برنامهریزی راهبردی، نوعی از برنامهریزی قبل از انجام وظیفه، بر روی دقت و شیوایی شرکتکنندگان فارسیزبان در حال یادگیری زبان انگلیسی در سه سطح توانش پایین، متوسط و بالا طراحی و اجرا شد. نود شرکتکننده فارسیزبان درحال فراگیری انگلیسی به سه گروه برابر سطح پایین، سطح متوسط و سطح بالا تقسیم شدند، سپس کارکرد شفاهی آنان بر روی یک وظیفۀ روایتی بررسی و واکاوی شد. آزمونهای t انجام شده بر روی دادهها نشان داد که شرکتکنندگان سطح زبانی متوسط، هم از نظر دقت و هم از نظر شیوایی، بیشترین بهرهبری را از برنامهریزی راهبردی بردند. اما شرکتکنندگان سطح زبانی پایین، هیچ بهری از دقت و شیوایی نبردند. شرکتکنندگان سطح زبانی بالای دارای زمان برنامهریزی راهبردی، شیوایی فزونتری از خود نشان دادند. نتیجۀ این پژوهش آموزش زبان وظیفهمحور، پیشنهادهایی را برای شیوۀ آموزش زبان انگلیسی و نکتههایی برای پژوهشهای بیشتر و گستردهتر ارائه داده است.
This study set out to investigate the differential effects of unguided strategic planning on the accuracy and fluency of low-, mid-, and high-proficiency learners oral production. Sixty participants were assigned to two equal groups of low- and mid-proficiency. Thirty English major graduate students of the University of Tehran, Iran, were also assigned to a high-proficiency group. The participants within each proficiency group were divided into two groups of unguided strategic planning (USP) and no planning (NP), and their oral productions of a narrative picture story task were audio-recorded, transcribed, segmented, coded, and scored for measures of accuracy and fluency. The results of a set of t-tests revealed that the mid-proficiency participants benefited most from strategic planning, as both the accuracy and fluency of their oral production improved. Low-proficiency participants, in contrast, showed no sign of improved accuracy or fluency under the SP condition. High-proficiency participants also demonstrated higher fluency after the strategic planning opportunity. The findings of the study are discussed within the wider framework of Task-Based Language Teaching (TBLT).
خلاصه ماشینی:
چنین پنداشته می شود که فرصت برنامه ریزی پیش از آغاز وظیفـه ، بار شناختی فعالیت را پایین می آورد و به زبانآموزان ایـن فرصـت را مـی دهـد تـا جنبـه هـای مختلف زبان را از حافظة کاری خود بازیابی کنند و در نتیجه کارکرد بهتری بر روی وظیفـه هـا داشته باشند (الیس ، ٢٠٠٥؛ ناکاکوبو، ٢٠١١).
Task-Based Language Teaching سطح توانش زبانآموزان و فرصت برنامه ریزی پرداختـه شـده اسـت .
فاستر (١٩٩٦)، فاستر و اسکهان (١٩٩٦) و بای گیت (٢٠٠١) نیـز نـشان دادنـد که فرصت برنامه ریزی راهبردی نه تنها باعث بالا بردن شیوایی زبانآموزان شد، بلکـه بـه آنهـا این اجازه را نیز داد تا در تولیدات گفتاری خود از دسـتورات سـاختاری پیچیـدهتـر و کلمـات متنوعتری استفاده کنند.
بسیاری از پژوهش های برنامـه ریـزی بـرای انجـام وظیفه ها ( به عنوان نمونه الیس ، ٢٠٠٥) نشان دادهاند که زبانآموزان به شکل ساختاری زبان نیز در روند برنامه ریزی برای انجام وظیفه توجه می کنند.
الیس (٢٠٠٩) پژوهشگران را به آگاهانه تر تعبیر کردن نتایج پژوهش های برنامه ریزی بـرای وظیفه فرا می خواند و به این نکته اشاره می کند که بیشتر مطالعـات برنامـه ریـزی راهبـردی بـر زبانآموزان سطح زبانی متوسط صورت گرفته است .
Swain (eds): Researching Pedagogic Tasks, Second Language Learning, Teaching and Testing.
The influence of planning on performance in task-based learning, Studies in Second Language Acquisition, 18(3), 299–324.
The effects of planning on second language oral performance in Japanese: processes and production.
Planning and focus on form in L2 oral performance, Studies in Second Language Acquisition, 21, 109–48.