چکیده:
هنردرمانی به معنای درمان و شفابخشی آشفتگیهای روانی از طریق واسطه های هنری که در آن درمانجو میتواند درون خود را آشکار سازد و به درمانگر کمک کند تا آن چه را او ارایه کرده، تحلیل نموده و در جهت شیوه های درمانی دیگر قدم بردارد. در کنار روش های مختلف درمان بیماران روانی، هنر نیز جایگاه ویژه ای دارد. امروزه اشکال مختلف هنری، مانند موسیقی، درام، صنایعدستی، هنرهای تجسمی، نقاشی و هنرهای ترسیمی در درمان بیماران روانی مورد استفاده قرار می گیرد که در مقاله حاضر به بخشی از آن ها اشاره شده است. همچنین هنر نه تنها در معالجه این بیماران نقش درمانی دارد، بلکه دارای نقش تشخیصی نیز است. برای مثال با بررسی نقاشی های بیماران روانی تا حدی می توان به چگونگی وضعیت روانی این افراد پی برد. بدیهی است چنین اطلاعاتی در زمینه تنظیم طرح درمانی و ارزیابی میزان بازدهی آن نیز ارزش زیادی دارد. خوشبختانه در حال حاضر علم و روش هنردرمانی در ایران بسیار جدی است و این روش درمانی می رود تا در سیستم های آموزش رشته های هنری و روانشناختی جای خود را رفته رفته باز کند. همچنین با توجه به وضعیت موجود و تاکید مدیریت کلان کشور بر کارآفرینی و نوآوری می توان با شناخت و بررسی راهکارهای کارآفرینی تاثیر فعالیت های هنری را بر پیکره ی اقتصادی کشور سرعت بخشید و از درمان های غیردارویی در درمان مشکلات شخصیتی و رفتاری بیماران استفاده نمود.
خلاصه ماشینی:
(برونو1، 2004) هنر درمانی2 رشتهای است که در آن با خلق یا مشاهده یک اثر هنری از طریق دریافت و بیان احساسات شخص، برای کمک به او استفاده میشود.
برخلاف هنر که تنها بهمنظور خلق اثر هنری انجام میشود، تمرکز هنر درمانی که بهطور معمول شامل نقاشی، سفالگری، کار با زغال، مداد رنگی و مواد مشابه است، بر فرآیند خلق یک اثر هنری میباشد و فعالیتهای مقدماتی بهکار گرفته شده برای درمان، به خلق اثر و نتیجه حاصل از آن ترجیح داده میشود.
در حال حاضر نیاز به درک صحیح جامعه هنری کشور در نقش تاثیرگذارش در درمان پارهای بیماریها و اختلالات روانی، بهویژه در کودکان و نیز درک اغلب متخصصان حوزه درمان از نقش پررنگ هنر در راستای رفع ناهنجاریهای روانی از جمله مسایلی است که این پژوهش سعی دارد تا به آن پرداخته و نتایج حاصل را مورد بررسی قرار دهد.
(صادقی سیاح، 1391) پژوهشهای زیر به برخی از کاربردهای هنردرمانی در درمان اختلالات و مشکلات رفتاری اشاره دارد: گرگانینژاد (1388) در پژوهشی با عنوان «نقش هنردرمانی در کودکان»، تاثیر رفتارهای تعدادی کودک 7 تا 14 ساله را با مقولهی هنر نقاشی مورد توجه قرار داده و با تحلیل نقاشیهای موضوعی آنها، نقش مقوله هنر را در ساماندهی رفتارهای کودکانه و بهبود روان و جسم آنان بررسی نموده است.
(میرزابیگی، 1379) بحث و نتیجهگیری هنر درمانی رشتهای است که در آن با خلق یا مشاهده یک اثر هنری از طریق دریافت و بیان احساسات شخص، برای کمک به او استفاده میشود.