چکیده:
بررسی جایگاه کشورهای ذرهای در ارکان اصلی نظام ملل متحد و میزان سهم و نقش آنها در تأمین بودجۀ سازمان، موضوع این مقاله است. در این تحقیق، کشورهای ذرهای به دولتهایی اطلاق میشوند که دارای جمعیتی کمتر از 500 هزار نفر یا آنکه مساحت آنها کمتر از 1000 کیلومتر مربع است. در مجموع 31 کشور دارای خصایص و ویژگیهای ذکرشده هستند. هرچند مؤسسان جامعۀ ملل و سازمان ملل متحد، علاقۀ چندانی به عضویت دولتهای ذرهای در سازمان نداشتند و حضور آنها را بهمنظور تأمین منافع و اهداف سازمان، مفید تلقی نمیکردند، اما بهتدریج این رویه تغییر کرد و این دولتها بهویژه در دهۀ 1990 به سازمان ملل پیوستند، زیرا اعتقاد بر آن بود که همۀ دولتها چه کوچک و چه بزرگ میتوانند به هدف اصلی سازمان که همانا تأمین صلح و امنیت بینالمللی است کمک رسانند. با وجود این، حضور دولتهای ذرهای در ارکان مهم سازمان همچون شورای امنیت بسیار کم بوده است، اما برخی دول ذرهای در تأمین هزینههای سازمان در سال 2016 مشارکت بیشتری نسبت به دولتهای پرجمعیت و پهناور داشتهاند.
Rapid increase in the use of cyberspace and its unique characteristics، including interconnectivity of cyber infrastructure around the world and absence of any borders on the world wide web، on the one hand; and the possibility of using cyber infrastructures of other States to employ cyberspace and its capabilities for cyber-attacks and transmission of cyber weapons، on the other; makes the observance of neutrality in international armed conflicts، if not impossible، difficult at the very least. In such situation، inviolability of the territory of neutral States becomes extremely vulnerable and the probability of involvement of the neutral State in the ongoing conflict enhances. Which is the very consequence that the law of neutrality seeks to avoid? Thus، the study of the applicability of the law of neutrality to cyberspace in general and obligations of belligerents and neutral States in particular، their implementation، and the consequences of their violations seems necessary.
خلاصه ماشینی:
"هرچند مؤسسان جامعۀ ملل و سازمان ملل متحـد، علاقـۀ چنـدانی بـه عضـویت دولـت هـای ذره ای در سازمان نداشتند و حضور آن ها را به منظور تأمین منافع و اهداف سازمان ، مفید تلقی نمی کردند، اما به تدریج این رویه تغییر کرد و این دولت ها به ویژه در دهۀ ١٩٩٠ به سازمان ملـل پیوسـتند، زیرا اعتقاد بر آن بود که همۀ دولت ها چه کوچک و چه بزرگ می توانند به هدف اصلی سـازمان که همانا تأمین صلح و امنیت بین المللی است کمک رسانند.
٢. لوکزامبورگ از جمله دول عضو مؤسس سازمان ملل متحد (٥١ دولت اولیۀ عضو سازمان ) محسوب می شـود کـه تا همین دهۀ اخیر جمعیتی کمتر از ٥٠٠ هزار نفر داشت ، اما اکنون حدود ٥٧٦ هـزار نفـر جمعیـت دارد و از زمرة کشورهای ذره ای (با تعریف مندرج در این مقاله ) خارج شده است .
این شرایط حصری اند و دولت های عضو ملل متحد حق گسترش این شروط را ندارند، اما در تطبیق وضعیت دولت متقاضی با شرایط عضویت ، دو رکن مربوطـۀ سـازمان (شـورای امنیـت و مجمع عمومی ) و درواقع دول حاضر در آن ارکان از قدرت صلاحدید بالایی برخوردارند و دیوان اعلام کرد که نمی تواند از این رهگذر بر حق رأی دولت هـا کـه موضـوعی ذهنـی اسـت ، اعمـال 2 کنترل کند.
نگاهی به جدول تعیین سهمیۀ اعضای ملل متحد در سال ٢٠١٦ نشـان مـی دهـد که برخی دول ذره ای در تأمین هزینه های سـازمان مشـارکت بیشـتری نسـبت بـه دولـت هـای پرجمعیت و پهناور داشته اند به گونه ای که کل جامعۀ بین المللی از توان مالی این دولـت هـا در تأمین صلح و امنیت بین المللی و دیگر فعالیـت هـای انسـانی و بشردوسـتانه سـازمان بهـره منـد شده اند."