چکیده:
پیشرفت فناوری در قرن 21 در حال رونمایی از شکل دیگری از سلاح های پرنده نظامی است که هواپیماهای بدون سرنشین مصداق بارز آن ها به شمار می روند. نظر به اینکه کاربرد این نوع از سیستم های هوابرد چالش های جدی را از منظر حقوق بین الملل بشردوستانه موجب شده است، ارزیابی مستقل حقوقی در این خصوص ضروری است. پیش از بررسی دقیق این مسئله شناخت این سیستم ها و بررسی چالش های ناشی از به کارگیری آن ها در مخاصمات مسلحانه ضروری است. مقاله حاضر با طرح چالش ها و ابهامات ناشی از به کارگیری این سیستم های نوظهور در مخاصمات مسلحانه تلاش دارد عملکرد هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصمات مسلحانه را براساس قواعد پایه ای حقوق بین الملل بشردوستانه نظیر اصل تفکیک، تناسب و اقدامات احتیاطی ارزیابی حقوقی کند. در این ارزیابی نشان داده می شود که کاربرد این سیستم ها در موارد متعددی ناقض قواعد بنیادین حقوق بین الملل بشردوستانه بوده است.
Technology progress in 21st century has led to invention of flying war crafts that Unmanned Aerial Vehicles (hereinafter UAVs or drones) are a clear example. Regarding the fact that such War crafts have created challenges in the context of international Humanitarian Law (hereinafter IHL)، independent legal assessment on the issue seems necessary. It is necessary to study and get familiar with challenges in deploying such war crafts in armed conflicts. This paper، studies existing ambiguities and challenges in deploying such technologies in armed conflicts، and assesses the function of UAVs in armed conflict under IHL's fundamental principles like principle of Distinction، Proportionality and precautionary principle in conducting attacks.
خلاصه ماشینی:
"1 به کارگیری هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصمات مسلحانه سلاح از دیرباز نقش اساسی و مهم در جنگ ایفا کرده است ، از ساز و برگ سربازان پیادة یونانی گرفته تا نفتکش های جنگ های جهانی ، اما امروزه این طور نیست که سرباز از سلاح هایی که بـه کار می برد تأثیر پذیرد، اکنون سرباز را بـه گونـه ای مـورد تجدیـد سـاخت و برنامـه ریـزی قـرار می دهند که به صورت یکی از اجزای تشکیل دهندة سیستم هـای تسـلیحاتی درمـی آیـد.
ایـن مسـئله از چنـد جهت حائز اهمیت است ؛ اول آنکه باید ملاحظه کرد آیا استفاده از این سیسـتم هـا تـابع اصـول ضرورت و تناسب اند؟ آیا این هواپیماها هنگام تهاجم اصل تفکیک بین نظامیان و غیرنظامیان را رعایت می کنند؟ آیا نوع سلاح هایی که حمل می کنند از نوع سـلاح هـای مجازنـد؟ بنـابراین ، در این قسمت بحث ، بررسی اصول حقوق بشردوستانه و ارتباط آن ها با مسائل ناشـی از اسـتفاده از سیستم های بدون سرنشین خودمختار در مخاصمات مسلحانه ضرورت می یابد.
بنابراین ، یکی از سؤالات اساسی پیش روی پژوهشگران حقوق بین الملـل ایـن اسـت کـه بـا توجه به حضـور گسـتردة هواپیماهـای بـدون سرنشـین در مخاصـمات مسـلحانه ، حضـور ایـن سیستم ها تا چه حد با قواعد حقوق بین الملل بشردوستانه هماهنگ است ؟ نتیجه و اثر مهم این بررسی به انسانی ترکردن هرچه بیشتر مخاصمات مسلحانه ، یعنی همان رسالت حقیقـی حقـوق بین الملل بشردوستانه کمک شـایانی کـرده و خـود، سـازوکاری اسـت بـرای حمایـت بیشـتر از غیرنظامیان یا به صورت کلی قربانیان ناشی از کاربرد ایـن سیسـتم هـا در مخاصـمات مسـلحانه (اعم از مخاصمات مسلحانۀ بین المللی و غیربین المللی )."