چکیده:
میان مضاف و مضاف الیه در زبان فارسی، روابط گوناگون و متفاوتی از قبیل مالکیت، همانندی، بیان نوع و جنس، اختصاص برقرار می شود. ترکیبات اضافی زبان فارسی با این مفاهیم، دارای معادلهای مختلفی در زبان روسی میباشند که مهمترین و پربسامدترین آنها متمم اسم هماهنگ و ناهماهنگ (согласованное и несогласованное определение) در زبان روسی می باشد. در پژوهش حاضر به بررسی ماهیت و انواع ترکیبات اضافی (مضاف و مضاف الیه) زبان فارسی و بررسی بیان مفاهیم مالکیت، همانندی، نوع و جنس در ترکیبات اضافی زبان فارسی در مقایسه با روشهای بیان آنها در زبان روسی پرداخته می شود و به کمک مثالهای متعدد، روش های بیان این نوع روابط نحوی در زبان روسی بصورت تطبیقی مشخص می شود.
خلاصه ماشینی:
اينگونه ترکيبات اضافي در زبان فارسي بوسيلۀ نقش نماي اضافه کسره رابطه نحوي برقرار کرده و مفهوم وصفي و توضيحي را بيان ميکنند؛ در زبان روسي اينگونه ترکيبات عمدتا بوسيلۀ ترکيبات همسان صفت و موصوف ، در مواردي هم بوسيلۀ ترکيبات بدل و گاهي هم در حالت صرفي اضافي (падеж ̆родительныи) بدون حرف اضافه بيان ميشوند: ١) بوسيله صفات نسبي ( صفت و موصوف ): (به تصویر صفحه رجوع شود) 10 (به تصویر صفحه رجوع شود) ٢) بوسيلۀ ترکيبات بدل : بدل از اجزاي فرعي جمله در زبان روسي است که عموما به عنوان يکي از انواع متمم هاي اسم تعيين ميشود.
اينگونه ترکيبات اضافي در زبان فارسي بوسيلۀ نقش نماي اضافه کسره رابطه نحوي برقرار کرده و مفهوم استعاري را بيان ميکنند؛ در زبان روسي اينگونه ترکيبات عمدتا بوسيلۀ حالت صرفي اضافي (падеж ̆родительныи) بدون حرف اضافه بيان ميشوند: (به تصویر صفحه رجوع شود) ٦) اضافه اقتراني: در اضافه اقتراني ميان مضاف و مضاف اليه معني و رابطه مقارنت و همراهي است .
اينگونه ترکيبات اضافي در زبان فارسي بوسيلۀ نقش نماي اضافه کسره رابطه نحوي برقرار کرده و مفهوم اضافۀ اقتراني را بيان ميکنند؛ در زبان روسي اينگونه ترکيبات عمدتا بوسيلۀ حالت صرفي اضافي (падеж ̆родительныи) بدون حرف اضافه بيان ميشوند: 14 (به تصویر صفحه رجوع شود) نتيجه گيري نتايج بررسي و مطالعۀ مقايسه اي بيان مفاهيم مالکيت ، همانندي ، نوع و جنس در ترکيبات اضافي زبان فارسي در مقايسه با روش هاي بيان آنها در زبان روسي به قرار ذيل است : ١) اصطلاح «متمم » را ميتوان در دو زبان فارسي و روسي با تعريفي يکسان ، به عنوان کلمه اي که چيزي را به معناي کلمۀ ديگر ميافزايد و به عبارتي، معناي آن را تمام ميکند، بکار برد و بر اين اساس ، آنچه را که در دستور سنتي زبان فارسي «مضاف اليه » مينامند، ميتوان به عنوان «متمم اسم » (هرچند که قبل از آن حرف اضافه نيز وجود ندارد) در نظر گرفت .