چکیده:
یکی از اقسام شروط، شرط ابتدایی است که در مورد لازمالوفاء بودن یا نبودن آن در میان فقها اختلاف نظر وجود دارد. اکثر فقها اینگونه شروط را لازمالوفاء نمیدانند، ولی برخی فقهای معاصر برخلاف مشهور فقها قائل به لازمالوفاء بودن این شروط هستند. برای شرط معانی متعددی در عرف، لغت، اصول و فقه و حقوق ... ذکر شده ولی بهعلت عدم بیان معنای شرط از طرف شارع، به معنای عرفی آن اکتفا میشود. شرط در عرف در دو معنا استعمال شده است: الزام و التزام در ضمن عقد و مطلق الزام و التزام و همین دو معنا، مبنای شکلگیری دو دیدگاه موافق و مخالف وفای به شروط ابتدایی شده است. در پژوهش پیشرو با روش توصیفی - تحلیلی پس از مفهومشناسی شرط ابتدایی، به بررسی ادلۀ موافقان و مخالفان شرط ابتدایی میپردازیم و در ادامه با ناکافی دانستن ادلۀ مخالفان وفای به شروط ابتدایی و نقد آنها از یک طرف، و با استدلال به عموم و اطلاق ادلۀ عمومی و خصوصی وفای به شروط مانند المؤمنون عند شروطهم و استناد به اعتباری بودن علم فقه از طرف دیگر، در صدد تقویت دیدگاه موافقان وفای به شروط ابتدایی خواهیم بود.
The right to privacy in our religious texts have always special attention to Weber emphasized the need to maintain it against encroachment by others. The right derived from human dignity and the protection given to it as a protection of human dignity. The patient's right to privacy، the degree of importance that it has always been a breach of depriving people of many social rights such as the right to personal liberty، the right to employment insurance and so on; thus what the patient including: body and mental، secrets and information، the physician should lie kept as a secret. Medical information is considered confidential and its disclosure to HmhY patients by physicians and medical teams، should only be done with the permission of the patient or his legal guardian; on the other hand، the need for secrecy is not absolute but may be circumstances in which the doctor had to be a privacy violation
خلاصه ماشینی:
به عنوان مثـال امـام خمینـی در نقـد نظـر محقـق اصفهانی که فرموده اند حتی اگر شرط ضمن عقد با محتـوای عقـد اصـلی ارتبـاط معنـایی نداشته باشد، شرط ابتدایی محسوب می شود، می فرمایند مفهوم شرط صرفا وابسـتگی یـک شی ء به شی ء دیگر را می رساند، نه اینکه علاوه بر این وابستگی بین آن دو شی ء کـه یکـی ذیل دیگری قرار گرفته ، از نظر محتوا و معنا رابطه برقـرار باشـد و چنـین تعبیـری نیازمنـد جعل و قرینه است ؛ در حالی که واژة شرط به صورت مطلق وابستگی یـک شـی ء بـه شـی ء دیگر است که در این صورت صدق شرط ضمنی بر آن شده و نمی توان شرط ابتدایی را بـه آن اطلاق کرد.
لذا با وجود نظر محقق اصفهانی ، اگر ضمن بیـع حمـاری ، شـرط رفـتن بـه زیارت بیت الله شده باشد، با اینکه بین شرط رابطۀ لازم و ملزومی نیست ، اما چنین شـرطی لازم الوفاء بوده و در صورت تخلف از آن برای دیگری خیار تخلف از شرط متصور خواهد بود (خمینی، ١٤٢١، ج ١: ١٤٠).
اطلاق شرط بر شروط ابتدایی صحیح است ، اما لازم الوفاء نیست شیخ انصاری با اینکه التزامات ابتدایی را شرط می داند، به دلیل اجمـاعی کـه از سـید علـی طباطبایی صاحب ریاض نقل می کند، معتقد اسـت وجـوب وفـا بـه آن دسـته از شـروطی اختصاص دارد که در ضمن عقد آورده شوند و شـروط ابتـدایی بـا اینکـه شـرط هسـتند، لازم الوفاء نیستند.