چکیده:
این مطالعه با هدف شناخت تاثیر زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود الگوهای ارتباطی جانبازان مبتلا به PTSD ناشی از جنگ و همسران شان انجام شد. روش تحقیق تجربی بوده، به این منظور 28 جانباز مبتلا به PTSD و همسران شان به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند.
جمع آوری داده ها به وسیله مصاحبه PTSD و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کـریستنسن و سـالاوی (1984) انجام شد. پس از پیش آزمون، گروه آزمایش 10 جلسه زوج درمانی هیجان مدار را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. تحلیل کواریانس نتایج پژوهش بیانگر تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل بود. به عبارت دیگر این مدل درمانی باعث بالا رفتن میزان استفاده زوج ها از الگوی ارتباطی سازنده متقابل و پایین آمدن میزان استفاده آن ها از الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل و توقع/ کناره گیری شده است. به طور کلی بیشتر مطالعات بالینی در این زمینه بر روی درمان های فردی متمرکز است و درمان های زوجی و خانوادگی نادیده گرفته شده اند. اما به نظر می رسد بالا رفتن میزان استفاده جانبازان PTSD و همسران شان از الگوی ارتباطی سازنده متقابل موجب افزایش میزان سلامت روانی آن ها می شود.
خلاصه ماشینی:
تأثير زوج درماني هيجانمدار بر بهبود الگوهاي ارتباطي جانبازان مبتلا به PTSD ناشي از جنگ و همسران شان The Impact of Emotionally Focused Couple Therapy on Improving Communication Patterns in Combat- Related PTSD Veterans & their Wives مهديه رضائي .
D کارشناسي ارشد روان شناسي باليني (کارشناس مسئول بيمارستان روانپزشکي صدر ) دريافت مقاله : ٨٧/٧/٢٠ دريافت نسخه اصلاح شده: ٨٨/١٢/١٩ پذيرش مقاله : ٨٩/١/٢٧ چکيده : اين مطالعه با هدف شناخت تأثير زوجدرماني هيجانمدار بر بهبود الگوهاي ارتباطي جانبازان مبتلا به PTSD ناشي از جنگ و همسرانشان انجام شد.
جدول ٣: تحليل کواريانس الگوي ارتباطي سازنده متقابل (به تصویر صفحه مراجعه شود) همان طور که در جدول ٣ مشاهده مي شود بررسي يافته هاي پژوهش در ارتباط با فرضيه اول نشان داد که F مربوط به اثر گروه پس از تبديل ميانگين ها برابر با ٥٩/٨٤ و در سطح آماري کمتر از ٠/٠١ معنادار است .
بحث بررسي و تحليل فرضيه هاي پژوهش بيانگر اين مطلب است که برنامه زوجدرماني هيجانمدار موجب بالا رفتن ميزان استفاده زوجها از الگوي ارتباطي سازنده متقابل و کاهش ميزان استفاده آنها از الگوهاي ارتباطي اجتنابي متقابل و توقع / کنارهگيري شده است .
از آنجايي که زوجيني که الگوي ارتباط سازنده متقابل را در روابط خود به کار مي برند از سلامت رواني بالايي برخوردارند و زوجيني که از الگوي ارتباطي اجتنابي متقابل و توقع / کنارهگيري استفاده مي کنند از سلامت رواني پاييني برخوردارند (شرفي ، ١٣٨٢)، به نظر مي رسد که با بهبود الگوهاي ارتباطي آزمودني هاي گروه آزمايش بتوان پيش بيني کرد، علاوه بر اين که سطح تنش ارتباطي کاهش مي يابد ميزان سلامت رواني آنها نيز افزايش يافته است .