چکیده:
درراستای حرکت از گزارشگری مالی بر اساس بهای تمام شده تاریخی به سمت گزارشگری بر اساس ارزش های منصفانه، آزمون کاهش ارزش، یک رویه احتیاط جدیدی می باشد. اطلاعات منتشر شده در صورتهای مالی درصورتی که گزارش کننده کاهش ارزش دارایی ها نباشد، برای تصمیم گیری استفاده کنندگان مفید نخواهد بود.هدف پژوهش حاضر ارائه یک دیدگاه نظری و تئوریک نسبت به دلایل و اهمیت گزارشگری کاهش ارزش دارایی ها در قالب تئوریهای نمایندگی، علامت دهی و مشروعیت می باشد و همچنین شواهد بازار نسبت به پیامدهای گزارشگری کاهش ارزش دارایی ها از بعد ارتباط ارزشی، گزارشگری به موقع، حق الزحمه حسابرسی،مدیریت سود، بازده های غیرعادی و صحت پیش بینی تحلیلگران، مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس آنچه که از نتایج تحقیقات استنباط شده است، گزارشگری کاهش ارزش دارایی ها هم می تواند بستری برای اعمال قضاوت بیشتر مدیریت در قالب دستکاری فعالیت ها و رخدادهای واقعی باشد و هم می تواند از بعد پیامدهای انگیزشی استانداردهای حسابداری و مشکلات نمایندگی موجود، به دلیل انعطاف موجود در استاندارد مربوطه،ایجاد کننده انگیزه کافی در مدیریت برای مواجه با شرایط پیچیده و پیش بینی نشده باشد.
خلاصه ماشینی:
وضعیت فعلی فراهم شده توسط استاندارد های گزارشگری مالی بین المللی در رابطه با کاهش ارزش، به گونه ای است که اگر شرایط بیان کننده این باشد که داراییها ممکن است، کاهش ارزش یافته باشند، یک بررسی مبنی بر توانایی ایجاد نقدینگی داراییها از طریق استفاده یا فروش آنها میبایست صورت گیرد.
شرکت هایی که دارای سود حاصل از فعالیت های مستمر با ضریب بازار سهام بالایی هستند و یا تغییرات جدیدی در مدیریت آنها صورت گرفته است، زودتر زیان کاهش ارزش را شناسایی می کنند و در مقابل قراردادهای بدهی شرکت ها، انگیزه های پاداش و الزامات رتبه بندی مجدد اوراق بهادار، تصمیم مدیریت را برای شناخت کاهش ارزش، به تاخیر می اندازند[5] 1-2تئوری های توجیه کننده گزارشگری کاهش ارزش دارایی ها 1-2-1تئوری نمایندگی شکل گیری رابطه نمایندگی، همراه با منافع متضادی است که در نتیجه جدایی مالکیت از مدیریت، هدف های متفاوت و عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامدارن رخ می دهد.
کاهش ارزش،بازده اوراق بهادار را تحت تاثیر قرار میدهد زیرا نشانهای از بهبودهای مورد انتظار در عملکرد آتی است یعنیکاهش ارزش بیشتر، اثرات قیمتی مثبت بیشتری را به نبال خواهد داشت و3) کاهش ارزشها ممکن است بیان کننده اطلاعاتی درباره تمایل و توانایی شرکت برای بکارگیری مدیریت سود باشد[10].
, and J, Weber, (2006), “Accounting discretion in fair value estimates: An examination of SFAS 142 goodwill impairments”, Journal of Accounting Research, 44(2): 257-288.
An examination of SFAS 142 Goodwill impairments”, Journal of Business Finance & Accounting, 36(9-10): 1059-1086.
Theoretical survey of the importanceand reasons for reporting the Assets Impairment Seiied Hossein Sajadi (PhD) Professor of accounting, Shahid Chamran University of Ahvaz, Iran.