مکاتبه سلمان و عمر بن خطاب ادب و هنر

"دستور داده‌ای در اطراف کارهای حذیفه و زمان فرمانروائی و طرز زندگی او در مدائن بازرسی کنم و کارهای نیک و بد وی را گزارش دهم(این امر و دستور تو بود)، اما خداوند مرا از ارتکاب چنین عملی در کتاب محکم خود منع فرموده آنجا که میفرماید:«ای کسانیکه ایمان آورده‌اید بپرهیزید از بدگمانی، چه‌بسا این بدگمانیها(که با حقیقت وفق نمیدهد) گناهیست-و جستجو از کارهای دیگران نکنید، و از یکدیگر غیبت ننمائید، آیا کسی از شما دوست دارد گوشت مردار برادر خود را تناول کند، البته اکراه دارید و(متنفر از این کار هستید)، دوری جوئید از کارهای زشت». قسم به پروردگار عزیز ای عمر، وقتی غذا از دهان من گذشت و به گلویم فرو رفت برای من فرق نمیکند که مغز گندم و مغز گوسفند باشد، یا جو پست و زبر و اما اینکه نوشته‌ای من سلطنت الهی را خوار کرده و بقدری در فروتنی و افتاده حالی راه افراط پیموده‌ام که مردم مدائن فراموش نموده‌اند که من امیر آنها هستم بلکه مرا مانند جسر و پلی می‌دانند که بر پشتم راه میروند، و بارهای خود را بوسیله چارپایان عبور میدهند، و تصور کرده که رفتار من باعث اهانت و کوچکی سلطنت الهی است!(کاملا اشتباه کرده)."