دیوان حاجت شیرازی معرفی و نقد

"باری،حاجت یکی از شعرای قرن دوازدهم است که ذکر او در کتابهای آتشکده‌ آذر و مجمع الفصحاء رضاقلی خان هدایت و کتاب دانشمندان و سخن سرایان فارس تألیف آدمیت‌ آمده است و ابیاتی ازو در این کتب ثبت شده و از احوال او همین قدر آگاهیم که در سال‌ 1185 در مراجعت از مکه فوت نموده است. افتادگی اول کتاب اگر قصائد داشته تمام قصائد و کمی از غزلیاتش می‌باشد و در سرآغاز اولین صفحه باقی مانده این غزل ثبت است. با آن همه بیرحمی گر حال مرا بیند از چشم فلک چون اشک ریزد همه کوکبها سپس تمام غزلیت بترتیب حروف تهجی در 74 صفحه آمده و بعد رباعیات او شامل‌ پانزده صفحه می‌شود و در آخر قطعاتی در تاریخ است که مجموعا 5/3 صفحه را دربرگرفته‌ و ختم آخرین صفحه به این بیت است: گفت حاجت برای تاریخش‌ شد مجاور ببوستان جنان خط کتاب نستعلیق و قطع آن ربعی و در وسط هر صفحه چهارده بیت شعر نوشته شده‌ و در حاشیهء هر صفحه هم در حدود 24 مصرع کتابت کرده‌اند."