چکیده:
هدف این پژوهش تعیین تاثیر بخشش درمانی بر پرخاشگری و همدلی نوجوانان پسر بزهکار کانون اصلاح و تربیت تهران است. روش مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. از میان تمامی بزهکاران پسر دربند کانون اصلاح و تربیت 24 نفر که درگیر مسئله بخشش بودند به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به تصادف 12 نفر به گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار های پژوهش پرسشنامه پرخاشگری و پرسشنامه صفات همدلی باتسون (1991) بود. برنامه درمانی بخشش در هشت جلسه یک ساعته در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. یافته های بدست آمده از آزمون تی مستقل نشان دادند که همدلی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته است اما پرخاشگری گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تغیر معناداری نکرد. بنابراین می توان بخشش درمانی را به عنوان روش موثری در افزایش همدلی و رفتارهای اجتماع گرا در نظر گرفت.
The aim of the present study was to determine the effect of forgiveness therapy on aggression and empathy of incarcerated boy youth. Research method was pre post test experimental design. Through all delinquents who have forgiveness issues, 24 participants were randomly selected and randomly were allocated in experimental and control groups. Instruments were the Aggression and Batsons Empathy Adjectives test. The experimental group was trained in forgiveness therapy via eight group sessions of one hour duration each and no intervention was given to a control group. Statistical analyzed from t-test for independent groups showed that empathy significantly increased in the experimental group as compared to control group, but aggression in the experimental group was not significantly changed. Therefore, forgiveness therapy could be used significantly and effectively to increase empathy and prosocial behaviors.
خلاصه ماشینی:
com Dr. Faramarz Sohrabi Professor of Allame University Dr. Ahmad Borjali Associative of Professor of Allame University نوع مقاله : پژوهشي دريافت : فروردين ٩٥ پذيرش : مرداد٩٥ چکيده Abstract The aim of the present study هدف اين پژوهش تعيين تاثير بخشش was to determine the effect of درماني بر پرخاشگري و همدلي نوجوانان forgiveness therapy on aggression and empathy of incarcerated boy پسر بزهکار کانون اصلاح و تربيت تهران – youth.
لاوت و شفيلد١٠(٢٠٠٧)، در مطالعه خود رابطه اي ميان همدلي با پرخاشگري و يا رفتارهاي 1 Crick & Grotpeter 2 Dykeman 3 Shahinfar , Kupersmidt &Matza 4 Haskett &kistner 5 Risi ,Gerhadstein &kistner 6 Broidy 7 walter 8 Eisenberg 9 Miller, Eisenberg 10 Lovett , Sheffield بزهکارانه در کودکان مشاهده نکردند اما در نوجوانان اين رابطه مثبت بود.
اين در حالي است که در سال ٢٠٠٩ ويد١٣، در يک مطالعه ي پايلوت نشان داده بود ميان بخشش درماني و ساير درمانهاي 1 de Kemp 2 de Wied 3 yeo 4 Stanger 5 wang 6 Jolliffe 7 Farrington 8 Raskauskas 9 Schultze-Krumbholz 10 prosocial 11 empathy 12 Goldman 13 Wade فرايند محور، در کاهش ميزان خشم و انتقام جويي، تفاوت معناداري وجود ندارد و هر دو مدل درمان نسبت به عدم مداخله اثر بخش تر هستند.
آيا نمي توان نتيجه گرفت 1 Bierman & Wargo 2 Salmivalli, Kaukiainen, Lagerspetz 3 Chang 4 Stormshak, Bierman, Bruschi, Dodge,Coie 5 Cillessen, Mayeux که هنجارهاي حاکم ميان نوجوانان دربند کانون اصلاح و تربيت بروز پرخاشگري را تقويت مي کند و نيرومندي اين عامل بيشتر از درمان ٨ جلسه اي بخشش است که به مدت کوتاهي در زندگي آنها تنها شمعي روشن کرده است که در برابر نور افکن هنجارهاي همسالان همبند فروغي ندارد.