چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی و استخراج اصول تربیت توحیدی در هفت سال نخست زندگی فرد است. در این پژوهش با استفاده از روشهای توصیفی، تحلیلی و استنتاجی به واکاوی متون اسلامی در رابطه با تربیت توحیدی در هفت سال نخست زندگی که در تعالیم دینی از آن با عنوان «دوره سیادت» نام برده میشود، پرداخته شد. ازآنجاکه بنابر اعتقاد بسیاری از روانشناسان و علمای تعلیموتربیت، این دوره در بنیانگذاری شخصیت فرد از اهمیت ویژهای برخوردار است و نیز اولین مواجهه فکری و عاطفی انسان با خدا در این مرحله از حیات وی صورت میگیرد، پرواضح است که کیفیت این مواجهه و رابطه نخستین و نیز چگونگی گذران این دوره طلایی تربیت، از چه اهمیت اساسی و تاثیر شگرفی در سراسر زندگانی آدمی و جهتگیری نهایی او برخوردار خواهد بود. در این پژوهش، با هدف بسترسازی و ایجاد آمادگی روحی و روانی در کودک بهمنظور ایجاد مبنایی برای استقرار و بنیاننهادن نگرش توحیدی در مراحل دیگر رشد، تربیت توحیدی در سه بعد شناختی، عاطفی و ارادی (عمل) مورد بررسی قرار گرفت که از مهمترین یافتههای آن میتوان به آموزش توحید بهعنوان اولین آموزش رسمی در اسلام، تصحیح تفکر خام کودکان در رابطه با خدا، معرفی اسماء و صفات خداوند بهجای تلاش درجهت اثبات وجود خدا، اجتناب از ارائه توضیحات ناقص و گمراهکننده، استفاده از زبان و ادبیات متناسب با فهم کودک، تقلید و الگوگیری از والدین، تربیت بر مدار محبت، ترسیم چهره صمیمی و مهربان از خدا در ذهن کودک، پرورش گرایشات ویژه درونی ازجمله کنجکاوی و زیباییشناسی، تناسب فعالیتهای عملی با امیال و آزادی کودک و بهکار گیری اصول سهلگیری و تکرار در تربیت اشاره کرد.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش ، با هدف بسترسازی و ایجاد آمادگی روحی و روانی در کودک به منظور ایجاد مبنایی برای استقرار و بنیان نهادن نگرش توحیدی در مراحل دیگر رشد، تربیت توحیدی در سه بعد شناختی، عاطفی و ارادی (عمل ) مورد بررسی قرار گرفت که از مهم ترین یافته های آن میتوان به آموزش توحید به عنوان اولین آموزش رسمی در اسلام ، تصحیح تفکر خام کودکان در رابطه با خدا، معرفی اسماء و صفات خداوند به جای تلاش درجهت اثبات وجود خدا، اجتناب از ارائه توضیحات ناقص و گمراه کننده ، استفاده از زبان و ادبیات متناسب با فهم کودک، تقلید و الگوگیری از والدین ، تربیت بر مدار محبت ، ترسیم چهره صمیمی و مهربان از خدا در ذهن کودک، پرورش گرایشات ویژه درونی ازجمله کنجکاوی و زیباییشناسی، تناسب فعالیت های عملی با امیال و آزادی کودک و به کار گیری اصول سهل گیری و تکرار در تربیت اشاره کرد.
عمق بخشیدن و پیراستن افکار خام کودک در ارتباط با خدا، فراهم آوردن زمینه و بستر مناسب برای شکوفای فطرت توحیدی کودک، تقویت گرایشات متعالی درونی او مانند زیبایی شناسی و کنجکاوی، الگوی حسنه بودن والدین برای کودک در رابطه با توحید، تربیت کودک بر مدار محبت خدا، پرورش ابعاد عاطفی او ، آموزش ازطرق غیرمستقیم داستان ، بازی، نمایش ، هنر و غیره ، از جمله موارد ضروری در شکل گیری و بنیان نهادن شخصیت توحیدی کودک، در این دوره سنی است .