دست های سرخ تو ادب و هنر

اسکناس را سراند و کرد توی دخل،عرق از لای موهای رامین‌ پایین چکید و وسط ریش‌های تنکش صد راه شد. چشم فروشنده رفته بود روی دست‌های رامین. فروشنده، سیگار را روی لب رامین گذاشت و گیراند. پیش لاله دستش را توی جیبش می‌کرد. لاله شادتر از آن بود که بشود با او از درد حرف زد. رامین هیچ وقت با لاله دست نمی‌داد. لاله هم فکر می‌کرد رامین خیلی مذهبی است،با این‌ حال دیروز وقتی در پارک قدم می‌زدند لاله سعی کرده بود دست رامین را بگیرد که او سفت‌ دستش را توی جیبش فشار داد بود. انگار منتظر بود یکی از پشت دست بگذارد روی چشم‌هایش و بگوید:اگه گفتی من کیم؟ رامین چند دقیقه‌ای ایستاد در همان جا لاله را تماشا کرد. قطره‌های عرق روی گونه‌ی نتراشیده‌ی‌ رامین هزار راه شده بود. دست فلجش را از جیبش درآورد و با هر دو دست کیف سامسونیت قهوه‌ای را روی زانوهایش‌ گذاشت.